Deze opmerkelijke films kregen de aandacht die ze verdienden niet
Een geweldige sequel maken is, toegegeven, een ontmoedigende taak. Tussen scenarioschrijvers die voortdurend plots herhalen en studio's die proberen te bewijzen dat “groter beter is,” zijn er een aantal vreselijke sequels die het witte doek hebben gehaald. Maar ondanks dit zijn er enkele sequels die echt beter zijn dan het origineel.
In plaats van mee te liften op de successen van hun voorgangers, zijn er een aantal sequels die opvallen door de ontwikkeling van geliefde personages en de verkenning van een wereld die we al adoreren. Benieuwd? Klik verder in deze galerij om te zien welke films dat zijn.
Elke film van de ‘John Wick’-franchise bouwt voort op de unieke assassin-mythologie van de serie, en hetzelfde geldt voor de vierde film, die verbluffend stuntwerk en emotionele diepgang biedt. Het personage van Keanu Reeves staat voor strijd op hoog niveau, inclusief een iconische trapgevecht, wat deze sequel boven zijn voorgangers uit tilde.
Deze ‘Top Gun’-sequel heeft het actiegenre zeker nieuw leven ingeblazen door te vertrouwen op authentieke en realistische luchtstunts (met dank aan Tom Cruise) in plaats van zware CGI. De film slaagt erin nostalgie te combineren met een doordachte verkenning van veroudering en technologie, waardoor het een opvallende blockbuster-sequel is.
Een andere Tom Cruise-film, ‘Fallout,’ bevestigt de capaciteit van de acteur om zowel adembenemende stunts als emotionele kwetsbaarheid te leveren. Deze film is een spannende, actievolle toevoeging die de voortdurende evolutie van de serie onderstreept en Cruise's blijvende aantrekkingskracht als actieheld herbevestigt.
‘Paddington 2’ overtreft de originele film met Hugh Grant's opvallende rol als de narcistische schurk Phoenix Buchanan. De film biedt een ontroerend verhaal over acceptatie en discriminatie, waardoor het geliefde Peruaanse beertje naar nieuwe emotionele en kritische hoogtes wordt getild.
Taika Waititi's derde film in de ‘Thor’-franchise werd met veel lof ontvangen. ‘Thor: Ragnarok’ brengt humor en eigenzinnigheid in de eerder zelfserieuze Thor-franchise. De film slaagde er inderdaad in het superheldengenre nieuw leven in te blazen bij zijn release.
Er zijn slechts drie op zichzelf staande Wolverine-films gemaakt, en de eerste twee behoren tot de slechtste superheldenfilms ooit gemaakt. Maar ‘Logan’ slaagde erin de Wolverine-saga te herdefiniëren met een rauwe, R-rated benadering die zich richt op de strijd van het personage tegen vervolging.
Er is een reden waarom ‘Mad Max: Fury Road’ in 2016 zes Oscars wist te winnen. Hoewel het onduidelijk is of de film een sequel of een reboot is, blaast het zeker nieuw leven in George Miller's post-apocalyptische serie met verbluffende actiescènes en een krachtige feministische verhaallijn.
De tweede film in de ‘Planet of the Apes’-rebootserie verdiept de emotionele en filosofische elementen van de franchise. Andy Serkis's voortgezette optreden als Caesar is bijzonder krachtig, en de doordachte verkenning van intersoortelijke politiek maakt de film echt bijzonder.
Dit is een van de slechts twee animatiefilms op deze lijst, en dat is niet voor niets. De sequel overtreft het origineel met adembenemende animatie (vooral in de weergave van vlucht en dans), terwijl de emotionele diepgang de visuele pracht alleen maar versterkt, waardoor het een werkelijk betoverende opvolger is.
Elke film van Richard Linklater's ‘Before’-trilogie laat het verhaal rijpen. ‘Before Midnight’ is de derde film, die 18 jaar na het origineel speelt, en vangt op prachtige wijze de evoluerende dynamiek van liefde en partnerschap, door realistische kwesties te vermengen met de blijvende verbinding tussen de personages.
‘Fast Five’ was de eerste film die alle ‘Fast and Furious’-films omtoverde tot een volledig gevestigde franchise. De film werd een blockbuster-macht door personages uit eerdere films te verenigen en humor toe te voegen, vooral door de grotere dan levensgrote aanwezigheid van Dwayne 'The Rock' Johnson.
Hoewel de eerste twee films in de ‘Toy Story’-franchise klassiekers zijn, is de derde film de enige die het publiek echt in tranen brengt. De film balanceert meesterlijk nostalgie met existentiële dilemma’s, waardoor het een ontroerende conclusie biedt die de erfenis van de franchise versterkt.
Christopher Nolan wordt geprezen als een filmmaker-genie, en zijn talent is duidelijk zichtbaar in de Dark Knight-trilogie. De serie herdefinieerde superheldenfilms met zijn rauwe realisme, en de tweede film, in het bijzonder, toont Heath Ledger's iconische vertolking van de Joker.
Guillermo del Toro laat zijn verbeelding los in ‘Hellboy II,’ waarbij hij surrealistische monsters mengt met menselijke emoties. De film's fantastische wezens en rijke wereldopbouw maken het meer een spirituele opvolger van ‘Pan's Labyrinth’ (2006) dan een traditionele superheldenfilm.
Paul Greengrass levert non-stop actie in ‘The Bourne Ultimatum,’ een bijna perfecte achtervolgingsfilm die de kinetische energie van de franchise belichaamt. Het onophoudelijke tempo en de meeslepende scènes maken het een hoogtepunt in de Bourne-serie.
De tweede film in Sam Raimi’s ‘Spider-Man’-trilogie bouwt voort op het origineel met verhoogde emotionele inzet. Peter Parkers interne worstelingen worden nog groter naarmate de sequel dieper ingaat op de lasten en verlangens van de held.
De tweede film in Sam Raimi’s ‘Spider-Man’-trilogie bouwt voort op het origineel met grotere emotionele betrokkenheid. Peter Parkers interne strijd wordt nog intenser, terwijl de sequel dieper ingaat op de lasten en verlangens van de held.
De tweede film in Sam Raimi’s ‘Spider-Man’-trilogie bouwt voort op het origineel met een grotere emotionele diepgang. Peter Parkers interne strijd wordt nog intenser, terwijl de sequel dieper ingaat op de lasten en verlangens van de held.
James Cameron's ‘Terminator 2’ herdefinieert de actiefilm met baanbrekende effecten en een ontroerend verhaal. De film draait de rol van Arnold Schwarzenegger om, waardoor hij een beschermer wordt, en verhoogt de inzet met de evolutie van Sarah Connor naar een felle krijger. Het is werkelijk een blijvende klassieker.
‘The Silence of the Lambs’ is technisch gezien een sequel op ‘Manhunter’ (1986), hoewel het aanvoelt als een geheel nieuwe film. Anthony Hopkins' onvergetelijke vertolking van Hannibal Lecter is een huiveringwekkende prestatie die zelden is geëvenaard sinds die tijd.
De Star Trek-franchise werd in 1982 nieuw leven ingeblazen met de release van ‘The Wrath of Khan,’ die veel nadruk legde op karakterontwikkeling en een meeslepende schurk. Ricardo Montalbán's Khan voegt diepgang en emotie toe aan de film, waardoor het een bepalend moment in de saga wordt.
De tweede film die werd uitgebracht in de Star Wars-saga was echt een fenomenale opvolger, omdat hij een duistere toon omarmde en de iconische “Ik ben je vader”-plotwending introduceerde. De film verdiept de grotere verhaallijn met karakterconflicten en de introductie van favorieten van fans zoals Yoda en Lando.
Richard Lester's ‘Superman II’ benadrukt het contrast tussen Clark Kent en Superman, en voegt humor en diepgang toe aan het personage. De speelse benadering van Superman's dubbele identiteit en de slimme plotwendingen maken het een boeiendere en gedenkwaardiger film dan het origineel.
Sociale commentaar en horror staan centraal in ‘Dawn of the Dead,’ veel meer dan in zijn voorganger. De film critiseert niet alleen consumentisme door de setting in een winkelcentrum, maar mengt ook gore met satire om een horrorklassieker te creëren die genreconventies en maatschappelijke normen uitdaagt.
Hoewel ‘The Godfather’ al een geëerd meesterwerk op zich was, is de sequel nog beter door de uitbreiding van de oorspronkelijke verhaallijn. Robert De Niro's vertolking van een jonge Vito Corleone complementeert Al Pacino's Michael, waardoor de sequel een krachtige verkenning wordt van de donkere kant van de Amerikaanse Droom.
De langverwachte sequel op ‘Dune: Part One’ (2021) kwam eerder dit jaar uit en overtrof zeker zijn voorganger. De film versterkt de actie die in de eerste film begon en geeft de personages veel meer diepgang.
De ‘Man With No Name’-trilogie ziet de derde film opkomen als een cinematografisch triomf. Clint Eastwood's stille, mysterieuze personage en Ennio Morricone's iconische muziekscore bouwen spanning op in de film, wat culmineert in een onvergetelijke confrontatie, waardoor de film zich vestigt als een meesterwerk in het Western-genre.
De tweede James Bond-film, ‘From Russia With Love,’ is misschien wel de beste in de franchise, omdat hij de formule van de franchise verfijnt met strakker plot en sterkere actie-sequenties. Sean Connery's Bond balanceert charme en intensiteit, en levert een van de meest iconische vechtscènes in de geschiedenis van de serie.
De campiness die we in het originele ‘Frankenstein’ (1931) zagen, wordt perfect uitgevoerd in de sequel uit 1935. Het monster van Frankenstein wordt niet meer als eng gezien, maar eerder als een goedhartig wezen dat wanhopig op zoek is naar een vriend. Opmerkelijk genoeg bevat de film zelfs een subtiele queer subplot!
Bronnen: (Time Magazine) (IMDb)
Sequels die beter zijn dan de originele film
Ben jij het ermee eens?
FILMS Filmfranchise
Een geweldige sequel maken is, toegegeven, een ontmoedigende taak. Tussen scenarioschrijvers die voortdurend plots herhalen en studio's die proberen te bewijzen dat “groter beter is,” zijn er een aantal vreselijke sequels die het witte doek hebben gehaald. Maar ondanks dit zijn er enkele sequels die echt beter zijn dan het origineel.
In plaats van mee te liften op de successen van hun voorgangers, zijn er een aantal sequels die opvallen door de ontwikkeling van geliefde personages en de verkenning van een wereld die we al adoreren. Benieuwd? Klik verder in deze galerij om te zien welke films dat zijn.