Van de hogere tot de midden- en lagere klasse
In het digitale tijdperk waar we vandaag de dag in leven, is overmatig internetgebruik een groeiende zorg. In plaats van traditionele therapieën koos China voor een extreme aanpak om dit vermeende probleem te bestrijden.
Begin jaren 2000 ontstonden unieke behandelingscentra voor internetverslaving. Deze centra gebruikten omstreden en vaak grove methoden, waaronder militaire discipline en elektroshocktherapie, om jongeren te ‘genezen’ van hun dwangmatige online gedrag.
Benieuwd naar wat er zich in deze centra heeft afgespeeld? Klik dan verder.
De snelle groei van de Chinese economie in de vroege jaren 2000 zorgde voor een toename van internetgebruik. In 2005 had China het grootste aantal internetgebruikers ter wereld. Begin 2024 was dit aantal gegroeid tot bijna 1,1 miljard, aldus het China Internet Network Information Center (CNNIC).
Toen het aantal internetgebruikers omhoog schoot, ontstonden zorgen over overmatig internetgebruik. Een onderzoek uit 2008 schatte dat 10 miljoen Chinese burgers verslaafd waren aan internet.
Uit een overheidsrapport uit 2006 van het China National Children's Center bleek ook dat in China 13% van de 18 miljoen internetgebruikers onder de 18 jaar verslaafd was.
Om het groeiende aantal internetgebruikers te ondersteunen, had China begin jaren 2000 meer dan 200.000 internetcafés. Deze cafés boden anonieme toegang tot internet, waarmee ze de strenge censuurwetten van het land omzeilden.
In een land waarin waarde wordt gehecht aan hard werken en academisch succes, maakten ouders zich steeds meer zorgen toen hun kinderen steeds meer tijd in internetcafés doorbrachten. Nieuws over de negatieve gevolgen van internetverslaving, waaronder gewelddadigheid, voedde de publieke bezorgdheid nog meer.
In 2002 werden twee tieners veroordeeld tot levenslang voor het stichten van een dodelijke brand in een internetcafé in Beijing. De brand, waarbij 25 mensen omkwamen, was naar verluidt aangestoken uit wraak tegen de eigenaar die hen de toegang had geweigerd.
De Chinese overheid, die bezorgd was over de opkomst van internetverslaving en jeugdcriminaliteit, nam maatregelen om internetcafés in de hand te houden. In 2001 werden cafés verboden in woonwijken en gebieden in de buurt van overheidsgebouwen en scholen. In 2007 werd een verbod op nieuwe internetcafés ingevoerd.
De Chinese overheid erkende de ernstige negatieve gevolgen van internetverslaving en beschouwde het in 2005 als een klinische stoornis.
Volgens de American Psychological Association (APA) is internetverslaving een gedragspatroon dat gekenmerkt wordt door overmatig computergebruik (online en offline), wat leidt tot stress en beperkingen.
De diagnose van internetverslaving is niet alleen gebaseerd op de tijd die online wordt doorgebracht, maar ook op ongezond gedrag dat het persoonlijke, academische of professionele leven verstoort.
Om het groeiende probleem aan te pakken, werden er behandelingscentra voor internetverslaving opgericht. In 2010 waren er meer dan 2.500 van dergelijke centra in heel China.
Deze centra beloofden revalidatie aan de hand van militaire trainingskampen en werden vaak gerund door voormalige legerofficieren die een streng regime van therapie, medicatie en fysieke training hanteerden.
Een van de eerste kampen werd in 2004 opgericht door Tao Ran, een beroemde kolonel in het Volksbevrijdingsleger. Ran, bekend om zijn succes bij het helpen afkicken van drugsverslavingen, paste soortgelijke methoden toe om internetverslaving te behandelen.
Hoewel ouders geloofden in de effectiviteit van deze kampen, werd er vaak gebruik gemaakt van omstreden en grove methoden.
Gedetineerden meldden dat ze aan strenge regels werden onderworpen. Ze moesten bijvoorbeeld rond het terrein marcheren en er werd verbaal geweld gebruikt.
Ondanks de verplichte, intensieve lichaamsbeweging, maakten gevangenen melding van slechte hygiënische omstandigheden. Ze beweerden dat ze slechts één keer per week mochten douchen.
Gedetineerden werden vaak maandenlang geïsoleerd van hun familie en vrienden.
In een documentaire van de New York Times uit 2014 was te zien dat een behandelingscentrum tienerjongens tegen hun wil vasthield. Wanneer ze eenmaal binnen waren, werden ze opgesloten en drie tot vier maanden lang bewaakt door soldaten.
Ouders moesten zelfs een overeenkomst ondertekenen waarin ze afstand deden van het voogdijschap tot de behandeling stopte.
Gedetineerden gaven aan dat er in de kampen mensen zaten variërend van zesjarigen tot midden dertigers.
De meest omstreden behandelingen waren echter nog grover. In centra zoals die van psychiater Yang Yongxin werden extreme methoden gebruikt, waaronder elektroshocktherapie, tegenwoordig ook wel bekend als elektroconvulsietherapie (ECT).
Uit een rapport van de Chinese krant Information Times bleek dat patiënten in de kliniek van Yang niet alleen elektroshocktherapie kregen voor de behandeling van verslavingen, maar ook als straf voor kleine overtredingen, zoals het eten van chocolade of het zitten in Yangs stoel. Ouders moesten contracten ondertekenen waarin ze dit risico erkenden.
Tang Fei (niet op de foto), een voormalige patiënt, veroordeelde publiekelijk de daden van de kliniek, waaronder tientallen ECT-behandelingen in iets meer dan een maand en een sessie van 30 minuten na een mislukte ontsnappingspoging.
Bij ECT wordt er elektrische stroom door de hersenen gestuurd om aanvallen op te wekken. Deze procedure duurt doorgaans een paar seconden en wordt uitgevoerd onder algehele anesthesie. Patiënten in Yangs kliniek ondergingen daarentegen meerdere, langdurige ECT-sessies, die vaak enkele minuten duurden.
Sommige centra rekenden buitensporig hoge kosten, van wel 600 tot 1.500 dollar per maand. Dit was veel hoger dan het gemiddelde weekinkomen van Chinese stadsbewoners.
Publieke verontwaardiging en internationale veroordeling dwongen de Chinese overheid om hard op te treden tegen klinieken waar mishandeling plaatsvond.
Hoewel de beheerders van de militaire klinieken beweerden dat ze een succespercentage hadden van 70%, betoogden critici en psychologen dat deze militaire klinieken te hard en ineffectief zijn. Veel voormalige gevangenen hebben langdurige gevolgen voor de mentale gezondheid ondervonden, waaronder PTSS en depressie.
In 2009 verbood het Chinese ministerie van Volksgezondheid het gebruik van ECT voor internetverslaving. Na verdere regelgeving in 2014 werden veel behandelingscentra waar misbruik plaatsvond gesloten. Uit sommige rapporten blijkt echter dat in sommige klinieken nog steeds elektroshocktherapie wordt gebruikt onder het mom van 'elektrische acupunctuur'.
Als jij of iemand die je kent worstelt met internetverslaving, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken. Therapeuten en raadgevers kunnen begeleiding en ondersteuning bieden.
Bronnen: (New Yor Times) (The Guardian) (Wired) (Washington Post) (American Psychological Association) (Global Times) (Sixth Tone) (Fern.tv)
Het gebruik van elektroshocktherapie voor internetverslaving in China
Een kijkje in de Chinese centra voor internetverslaving
LIFESTYLE Afkicken
In het digitale tijdperk waar we vandaag de dag in leven, is overmatig internetgebruik een groeiende zorg. In plaats van traditionele therapieën koos China voor een extreme aanpak om dit vermeende probleem te bestrijden.
Begin jaren 2000 ontstonden unieke behandelingscentra voor internetverslaving. Deze centra gebruikten omstreden en vaak grove methoden, waaronder militaire discipline en elektroshocktherapie, om jongeren te ‘genezen’ van hun dwangmatige online gedrag.
Benieuwd naar wat er zich in deze centra heeft afgespeeld? Klik dan verder.