De relatie tussen de NAVO en Rusland zit in een diepe crisis
De Saydnaya-gevangenis, gelegen net ten noorden van de Syrische hoofdstad, is een van de beruchtste gevangenissen in het land. Bijgenaamd 'het slachthuis', werden meer dan 13.000 mensen gedood in de gevangenis sinds het begin van de revolutie in 2011. Op 8 december, na de val van het al-Assad-regime, werden duizenden politieke gevangenen bevrijd door de oppositiekrachten, die verhalen van marteling en angst vertelden. In de dagen na deze historische gebeurtenis haastten families van vermiste geliefden zich naar de gevangenis om het lot van hun familieleden te achterhalen.
Meer weten over Saydnaya? Klik dan verder.
Meer dan 13 jaar na het begin van de Syrische revolutie vluchtte Bashar al-Assad uit Damascus naar Rusland, nadat de oppositiekrachten erin geslaagd waren de heerser af te zetten.
Een van de eerste plekken die rebellen naar zich toe trokken, was Saydnaya, een van de beruchtste gevangenissen van Syrië. Bijgenaamd 'het slachthuis', wordt geschat dat daar minstens 30.000 mensen zijn gedood sinds het begin van de revolutie, hoewel het aantal waarschijnlijk veel hoger ligt, met veel meer gevangenen die gemarteld werden.
Er werden beelden vrijgegeven van een vrouwelijke gevangene, die haar kleine kind vasthoudt, trilt van angst terwijl een rebellenstrijder haar geruststelt: "Assad is gevallen. Wees niet bang." Zij is een van de duizenden.
Veel van de onlangs bevrijde gevangenen van Saydnaya hadden al maanden of jaren in andere gevangenissen doorgebracht voordat ze naar 'het slachthuis' werden overgebracht.
Op de foto is Moaz Merheb te zien, een vrijgelaten gevangene die 18 jaar in Saydnaya gevangen zat.
Decennialang werden politieke gevangenen onderworpen aan onrechtvaardige processen in geheime militaire rechtbanken, waarvan velen niet op de hoogte waren van de aanklachten tegen hen of de duur van hun detentie.
Gevangenen hebben nooit een advocaat gezien en de meesten hebben nooit een rechter ontmoet. Valse bekentenissen werden afgedwongen onder extreme geweld. Gevangenen werden vaak vastgehouden in kleine cellen zonder zonlicht.
Bij aankomst werden veel gevangenen onderworpen aan extreme marteling, waaronder seksueel geweld, elektrische schokken en barbaarse mishandelingen. Veel gevangenen kwamen om door het geweld dat ze hebben meegemaakt. Massale executies waren aan de orde van de dag.
Uit rapporten blijkt ook dat gevangenen werden uitgehongerd en acute mentale gezondheidsproblemen ontwikkelden, terwijl bewakers met brute kracht een regel van 'absolute stilte' handhaafden, volgens Amnesty International.
Veel familieleden van gevangenen kregen te horen dat hun opgesloten familielid was overleden, terwijl ze in werkelijkheid werden gemarteld en vastgehouden in Saydnaya.
De vrijlating van duizenden gevangenen was een vreugdevol moment na meer dan een decennium van extreem geweld, maar niet iedereen in Saydnaya is bevrijd.
Duizenden mensen bezochten de gevangenis direct na de overname van Damascus door oppositiegroepen in een poging om informatie te vinden over de detentie van hun dierbaren.
Er zijn beelden verspreid van angstige familieleden die wanhopig door gevangenisdocumenten spitten in een poging stukjes van een puzzel in elkaar te zetten om het lot van hun dierbaren te achterhalen die nog niet thuis zijn gekomen.
De autoriteiten schatten dat meer dan 100.000 gevangenen worden vastgehouden in ondergrondse bunkers, aangeduid als de 'rode sectie'. Niemand weet waar deze ondergrondse cellen zich bevinden.
Maatschappelijke organisaties, zoals de Nobelprijs-genomineerden de White Helmets, zijn naar het gebied gestuurd om te proberen de locaties van de ondergrondse cellen te vinden en gevangenen te redden.
Ondergrondse deuren zijn vergrendeld met een reeks elektronische codes, wat de uitdaging voor reddingsteams complex en lastig maakt. CCTV-beelden tonen wanhopige gevangenen die lijden onder een gebrek aan ventilatie, omdat de zuurstoftoevoer naar de 'rode zone' is afgesloten.
Het gouvernement Damascus heeft voormalige soldaten en bewakers opgeroepen om elektronische codes te verstrekken om de ondergrondse deuren te openen, terwijl maatschappelijke organisaties proberen zich van bovenaf een weg naar binnen te graven. Er worden beloningen van 3.000 Amerikaanse dollar aangeboden aan iedereen die met informatie komt.
Naast de ondergrondse bunkers beschikt het 'doodskamp' ook over andere infrastructuur die wordt gebruikt om marteling en moord in het geheim mogelijk te maken, waaronder zoutkamers die worden gebruikt om lichamen op te slaan.
Een rapport van de Association of Detainees and the Missing in Saydnaya Prison (ADMSP), gebaseerd op getuigenissen van de weinige overlevenden van de gevangenis en overgelopen bewakers, benadrukt hoe 'vleeswagens' werden gebruikt om lichamen naar massagraven te vervoeren.
Er zijn minstens 66 gedocumenteerde massagraven op militair terrein in het land. De lichamen van tienduizenden gevangenen zijn gedurende meerdere decennia in het geheim op deze locaties begraven.
Na een tip van een voormalig gevangenismedewerker haastten rebellen zich naar een nabijgelegen militair ziekenhuis, het Harasta-ziekenhuis, waar meer dan 40 verminkte lichamen van gevangenen werden gevonden – allemaal met sporen van marteling.
Er zijn meer dan 100 officiële detentiecentra in Syrië. Waarschijnlijk zijn er duizenden geheime locaties. De inspanningen om deze geheime faciliteiten te vinden zullen waarschijnlijk jaren duren.
In 2014 vluchtte een overgelopen Syriër met 53.276 afbeeldingen die massale martelingen en executies documenteerden. Hij diende deze in bij internationale mensenrechtenorganisaties.
Naast massale ophangingen en de dood door marteling, stierven veel gevangenen ook door medische verwaarlozing, waaronder aan infecties en uithongering.
De barbaarsheid van het regime van Bashar al-Assad is geërfd van zijn vader, voormalig leider Hafez al-Assad, die de politieke en fysieke infrastructuur heeft gecreëerd om het huidige regime in staat te stellen zulke wreedheden uit te voeren.
Voor de revolutie gebruikten Syriërs een veelgezegde uitdrukking om de massale angst en intimidatie door uitgebreide netwerken van gemeenschappelijke surveillance te beschrijven: 'de muren hebben oren'.
Afgebeeld: een voormalige gevangene maakt een schets van het gevangenisplan.
Arrestatie, detentie, marteling, verdwijning en de dood zijn al lange tijd kenmerken van de risico's waarmee Syriërs voortdurend worden geconfronteerd onder het bewind van de al-Assad-familie.
Saydnaya is slechts een van de vele instellingen die de ideologie weerspiegelt van het afgelopen halve eeuw onder het bewind van de al-Assad-familie, waar elke vorm van oppositie met extreem geweld werd beantwoord.
De bevrijding van gevangenen is grotendeels een dubbel gevoel, omdat duizenden nog steeds vermist zijn. De wanhoop van families om te weten waar hun dierbaren zijn, of ze leven of dood zijn, en welk lot ze hebben ondergaan, blijft een pijnlijk overblijfsel van het onlangs gevallen regime.
Volgens de Internationale Commissie voor Vermiste Personen (ICMP) zijn er minstens 150.000 mensen in Syrië die gedwongen zijn verdwenen.
Abu Mohammed al-Jolani van Hayat Tahrir al-Sham (HTS), de leider van de belangrijkste oppositiegroep, heeft verklaard dat hoge functionarissen die verantwoordelijk waren voor de marteling en moord op politieke gevangenen verantwoording zullen moeten afleggen. Er worden beloningen aangeboden om deze functionarissen op te sporen.
Bronnen: (CNN) (Amnesty International) (BBC) (Association of Detainees and the Missing in Saydnaya Prison)
De verschrikkingen van de Saydnaya-gevangenis
Binnenin het 'Syrische slachthuis'
LIFESTYLE Syrië
De Saydnaya-gevangenis, gelegen net ten noorden van de Syrische hoofdstad, is een van de beruchtste gevangenissen in het land. Bijgenaamd 'het slachthuis', werden meer dan 13.000 mensen gedood in de gevangenis sinds het begin van de revolutie in 2011. Op 8 december, na de val van het al-Assad-regime, werden duizenden politieke gevangenen bevrijd door de oppositiekrachten, die verhalen van marteling en angst vertelden. In de dagen na deze historische gebeurtenis haastten families van vermiste geliefden zich naar de gevangenis om het lot van hun familieleden te achterhalen.
Meer weten over Saydnaya? Klik dan verder.