▲

Elk jaar staat de VS voor de taak om te beslissen hoe de regering zichzelf zal financieren. Het proces zou eenvoudig moeten zijn: wetgevers verdelen de begroting in 12 belangrijke wetsvoorstellen, beslissen waar het geld naartoe gaat, en alles moet vóór oktober rond zijn. In werkelijkheid is het echter allesbehalve eenvoudig. Deadlines worden vaak gemist, en noodoplossingen zoals tijdelijke financieringswetten worden aangenomen om een regeringsstilstand te voorkomen. Het echte drama kan plaatsvinden in de laatste uren, wanneer wetgevers haasten om een enorm uitgavenpakket af te ronden, terwijl ze politieke belangen en publieke druk in balans proberen te houden.

Benieuwd hoe de Amerikaanse regering zichzelf financiert? Klik verder om meer te ontdekken.

▲Volgens de Grondwet geeft de overheid alleen geld uit dat zij verzamelt via "toewijzingen die bij wet zijn gedaan." Wetten moeten worden goedgekeurd door zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat, en daarnaast moeten ze door de president worden ondertekend.

▲Wetgevers in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat splitsen de overheidsfinanciering elk fiscaal jaar in 12 toewijzingswetten. Commissies in beide kamers stellen vervolgens deze wetten op, die bepalen hoe federale fondsen worden toegewezen aan verschillende overheidsdepartementen, -agentschappen en -programma's.

▲

Vervolgens moeten het Huis van Afgevaardigden en de Senaat deze wetten overwegen, eventuele verschillen verzoenen en het definitieve verzoek naar de president sturen. Dit werk zou vóór 30 september moeten zijn afgerond, aangezien het fiscale jaar van de regering op 1 oktober begint.

▲Er werden vorig jaar geen wetsvoorstellen aangenomen. Het Huis van Afgevaardigden heeft wel een eerste versie van vijf van de 12 toewijzingswetten aangenomen. Echter, de Senaat heeft geen enkele aangenomen, waardoor geen van de toewijzingswetten in de buurt kwam van ondertekening als wet.

▲Wetgevers hebben sinds 2019 geen enkele toewijzingswet op tijd aangenomen en naar het bureau van de president gestuurd, toen vijf tot dat stadium kwamen.

▲Deze wetten houden de regering draaiende totdat alle toewijzingen worden samengevoegd in een grote omnibuswet, die meestal enkele maanden na de start van het fiscale jaar wordt aangenomen.

▲In de decennia voorafgaand aan 2019 werden slechts enkele toewijzingswetten elk jaar consequent op tijd aangenomen. Echter, in de bijna vijftig jaar sinds dit proces werd ingesteld, heeft het Congres het toewijzingsproces slechts vier keer volledig afgerond— in 1977, 1989, 1995 en 1997.

▲Zelfs als de toewijzingswetten niet werden aangenomen, kan het werk van deze commissies uiteindelijk worden weerspiegeld in de uitgavenwetten die wel worden aangenomen.

▲Wetgevers nemen vaak een tijdelijke financieringswet aan, bekend als een "voortzettende resolutie" (CR), die soms wordt aangeduid als een "noodmaatregel."

▲Deze voortzettende resoluties kopen vaak gewoon tijd. In plaats van financiering voor het nieuwe jaar te implementeren, verlengen ze eenvoudigweg de financiering van het voorgaande jaar.

▲

Er is nog een ander aspect dat we moeten overwegen. Voortzettende resoluties komen vaak op het laatste moment, samen met de angst voor een regeringsshutdown of een onderbreking in de financiering.

▲Wanneer wetgevers de grote omnibusuitgavenwet beoordelen die alle toewijzingen combineert, worden ze vaak gevraagd om te stemmen dagen nadat deze enorme wetten zijn ingediend. De gehaaste tijdlijn creëert druk om de wetgeving snel goed te keuren.

▲Bijna elk jaar heeft het Congres extra tijd nodig. Het huidige begrotingsproces bestaat sinds de late jaren '70, en in bijna 50 fiscale jaren is er in alle jaren behalve drie minstens één voortzettende resolutie geweest.

▲

Tijdelijke financieringswetten kunnen een dag of langer duren, afhankelijk van het jaar en het politieke klimaat.

▲Sinds het fiscale jaar 1977 zijn er 200 voortzettende resoluties ingevoerd die de overheid geheel of gedeeltelijk financieren voor een gemiddelde duur van 137 dagen.

▲

Voor het meest recente fiscale jaar, dat op oktober 2023 zou beginnen, heeft president Joe Biden pas in maart 2024 een financieringswet ondertekend.

▲Elk jaar vindt er veel politieke spelletjes plaats rond deze uitgavenwetten, waarbij politieke manoeuvres en strategieën vaak worden gebruikt om macht te verkrijgen of beslissingen te beïnvloeden, soms met achter-de-schermenacties of manipulatie.

▲Het woord "shutdown" is hier een beetje misleidend, aangezien de gehele overheid niet stopt of sluit. Echter, onderbrekingen kunnen de betalingen voor federale werknemers vertragen en sommige overheidsdiensten tijdelijk sluiten.

▲Volgens het Congressional Budget Office had de gedeeltelijke regeringsshutdown van 2018-2019, die met vijf weken de langste in de geschiedenis was, geen invloed op alle federale departementen, maar leidde tot een vermindering van de economische output met $11 miljard.

▲Meer dan 50% van de federale inkomsten komt uit de inkomstenbelasting voor individuen, 9% uit de bedrijfsinkomstenbelasting, en nog eens 30% uit loonbelastingen die sociale verzekeringsprogramma's financieren. De rest komt uit verschillende andere bronnen.

▲Sinds 1944 is de inkomstenbelasting voor individuen de grootste bron van federale inkomsten, goed voor 54% van de totale inkomsten en 10,5% van het bbp in 2022—het hoogste niveau dat ooit is geregistreerd.

▲Volgens de projecties van het Congressional Budget Office wordt verwacht dat de inkomsten uit de inkomstenbelasting voor individuen zullen dalen tot 8,8% van het bbp tegen 2025 en gemiddeld 9,6% in de daaropvolgende jaren.

▲In 2022 vormde de belasting op bedrijfswinsten 9% van de inkomsten van de federale overheid.

▲

De belastinginkomsten zijn over het algemeen gedaald van een gemiddelde van 3,7% van het bbp in de late jaren '60 naar een gemiddelde van slechts 1,5% in het afgelopen decennium, met een lichte stijging naar 1,7% van het bbp in 2022.

▲Loonbelastingen die Sociale Zekerheid en Medicare financieren, vormden het grootste deel van de sociale verzekeringen, goed voor 30% van de federale inkomsten in 2022. Andere bronnen zijn belastingen voor het pensioenstelsel van de spoorwegen, werkloosheidsverzekeringen en bijdragen aan pensioenfondsen voor federale werknemers.

▲De ontvangsten uit sociale verzekeringen stegen van 1,6% van het bbp in 1950 tot meer dan 6% sinds de jaren '80, voornamelijk door de oprichting van Medicare en stijgende belastingtarieven voor Sociale Zekerheid. Ze daalden tijdelijk tot 5,3% van het bbp in 2011-2012 na een belastingverlaging voor Sociale Zekerheid.

▲

Accijnzen op goederen en diensten, zoals benzine en sigaretten, droegen in 2022 bij aan 1,8% van de federale inkomsten, maar zijn gestaag gedaald van 1,7% van het bbp in de late jaren '60 naar 0,4% in 2022.

▲

De Amerikaanse overheid verzamelt ook inkomsten uit erf- en schenkbelastingen, douanerechten en inkomsten van het Federal Reserve-systeem.

Bronnen: (CNN Politics) (Tax Policy Center) (Britannica)