Spraakmakende gevallen van 'artnapping'
Brunhild (ca. 543-613) was koningin van het Frankische koninkrijk Austrasië door haar huwelijk met koning Sigebert I. Nadat haar zus was vermoord, wreekte Brunhild zich tientallen jaren lang voor haar dood, een periode die haar in conflict bracht met de kerk, de adel en andere leden van de Merovingische dynastie. De gebeurtenissen kwamen tot een hoogtepunt nadat de echtgenoot van Brunhild werd vermoord. Ze werd uiteindelijk verslagen in de strijd en later op brute wijze geëxecuteerd door haar aan de hoeven van wilde paarden vast te binden en ledematen uit elkaar te trekken - een uitzonderlijk barbaarse manier om te sterven, zelfs naar middeleeuwse maatstaven. Afbeelding: De Casibus Virorum Illustrium, toegeschreven aan Maître François, Parijs, ca. 1475.
In één van de meest bizarre gebeurtenissen uit de Middeleeuwen liet paus Stephanus VI in Rome paus Formosus, die al enkele maanden dood was, opgraven en stelde hij zijn lijk terecht voor misdaden die hij zou hebben begaan, in wat bekend werd als de Kadaversynode of Synodus Horrenda. Nadat Formosus schuldig was bevonden, werd zijn heerschappij ongeldig verklaard en het lijk onteerd. Het kadaver werd vervolgens herbegraven in een gemeenschappelijk graf. Afbeelding: Musée des Beaux-Arts, Nantes, 1870.
Karel de Goede (1084-1127), de graaf van Vlaanderen, werd op 2 maart 1127 vermoord door een groep ridders van de machtige en invloedrijke familie Erembald terwijl hij in gebed knielde in de Sint-Donaaskerk in Brugge. Zijn dood veroorzaakte wijdverspreide publieke verontwaardiging en bracht een reeks gebeurtenissen op gang die het 12de-eeuwse Vlaanderen in beroering bracht. Karel werd voortaan beschouwd als martelaar en heilige, maar werd pas in 1882 officieel zalig verklaard.
Imad al-Din Zengi, bekend als de atabeg van Aleppo, was de Iraakse heerser die de Zangidische dynastie stichtte en de eerste belangrijke tegenaanvallen leidde tegen de kruisvaardersrijken in het Midden-Oosten. Ambitieus en machtsbelust streed Zengi om een koninkrijk te stichten in een groot deel van de Levant, inclusief Syrië en Palestina. Hij had hierin kunnen slagen ware het niet dat een ontevreden Frankische slaaf genaamd Yarankash een persoonlijke wrok tegen hem koesterde en Zengi in september 1146 vermoordde.
Thomas Becket was de aartsbisschop van Canterbury van 1162 tot aan zijn moord in 1170. Zijn lot werd bezegeld in de nasleep van een langdurig conflict met Koning Hendrik II over de rechten en privileges van de Kerk. Op 29 december 1170 werd Becket vermoord door vier gewapende ridders in de kathedraal van Canterbury. Vandaag de dag wordt hij als heilige en martelaar vereerd door de katholieke kerk en de Anglicaanse gemeenschap.
Richard I, bekend als Richard I Leeuwenhart, was de koning van Engeland van 1189 tot zijn dood in 1199. Zijn dood was het gevolg van een pijl die werd afgevuurd door een kruisboog die hem in de schouder raakte toen zijn leger een kasteel in Châlus-Chabrol, Frankrijk belegerde. De wond werd later een infectie en de getroffen vorst bezweek hier uiteindelijk aan. Voordat hij stierf, ontmoette Richard de jongen die hem had aangevallen. In plaats van zijn executie te bevelen, verleende de koning hem gratie. Helaas bleek Richard's laatste daad van ridderlijkheid vruchteloos toen de beruchte huurling kapitein Mercadier de jongen levend liet villen en ophangen zodra Richard stierf.
Arthur I, hertog van Bretagne (1187-1203) was net 16 jaar oud toen hij aan zijn einde kwam. De aangewezen troonopvolger van Engeland werd vermoord terwijl hij gevangen zat in het kasteel van Rouen in Frankrijk - zeer waarschijnlijk door de zittende monarch zelf, Koning John - na Arthur's mislukte opstand tegen hem. Zijn lichaam werd uiteindelijk in 1203 door een visser in de rivier de Seine gedumpt.
Filips van Zwaben (1177-1208) was de eerste Duitse koning die tijdens zijn bewind werd vermoord. Filips werd door paus Innocentius III erkend als koning en die beloofde hem ook tot keizer te kronen. Hij werd uit wraak gedood door Otto van Wittelsbach, graaf Palatijn van Beieren, aan wie hij geweigerd had één van zijn dochters ten huwelijk te geven.
Petrus van Verona was een Dominicaanse broeder die goed met woorden overweg kon. In zijn tijd werd hij zelfs een gevierd prediker. Zijn welbespraaktheid bleek echter zijn ondergang. Nadat hij de ketterij aan de kaak had gesteld en ook de katholieken die hun geloof met woorden beoefenden maar er met hun daden tegenin gingen, werd hij door twee moordenaars op gewelddadige wijze vermoord. Hij werd 11 maanden na zijn dood heilig verklaard als katholieke heilige, waarmee dit de snelste heiligverklaring in de geschiedenis was.
De Italiaanse edelman Ugolino della Gherardesca (ca. 1220-1289) beleefde een langzaam en akelig einde toen hij door de aartsbisschop van Pisa wegens verraad gevangen werd gezet in Torre della Muda met zijn zoons Gaddo en Uguccione en kleinzoons Nino en Anselmuccio, waar ze werden achtergelaten om te verhongeren. Het lot van de ongelukkige Gherardesca is prominent aanwezig in Dante's 'De Goddelijke Komedie'.
De Schot John Comyn, ook bekend als Red Comyn vanwege zijn koperkleurige haar, was een rijke Schotse baron die banden had met zowel de Schotse als de Engelse koninklijke familie. Hij speelde een belangrijke rol in de Eerste Schotse Onafhankelijkheidsoorlog, maar won daarmee ook veel vijanden. Een van die vijanden was Robert the Bruce, koning van de Schotten. De Bruces en de Comyns lagen met elkaar overhoop sinds John Comyn in 1296 Carlisle aanviel, dat voor koning Edward werd verdedigd door Robert Bruce, de vader van de toekomstige koning. Robert the Bruce wreekte zijn vader door Comyn op 10 februari 1306 in de Greyfriars Church in Dumfries te vermoorden. Tijdens de aanval werd Sir Robert Comyn, die zijn neef te hulp snelde, gedood door een klap op zijn hoofd door Bruce's zwager Christopher Seton.
De Despensers waren een van de meest beruchte corrupte hovelingen van Engeland. Als favorieten van Edward II gebruikten ze hun koninklijke connecties om aanzienlijke rijkdom en macht te verwerven. In 1317 wist Hugh Despenser de Jongere zich zo in de binnenste cirkel van de vorst te dringen dat hij de toegang tot de koning kon controleren. Dit maakte Edward II's vrouw koningin Isabella en haar minnaar Roger Mortimer woedend, die later samen een succesvol plan smeedden om Edward omver te werpen. Hugh de Oude en Hugh de Jonge werden uiteindelijk geëxecuteerd, hun lichamen werden ontdaan van hun ingewanden en aan wilde honden gevoerd. Afgebeeld is Hugh Despenser de Jongere. Afbeelding: Founders and Benefactors Book of Tewkesbury Abbey, ca. 1525; Bodleian Library, Oxford.
De eerder genoemde koningin van Engeland en echtgenote van koning Edward II, Isabella van Frankrijk (1295-1358) bracht haar man in 1325 ten val, rond de tijd dat ze een affaire begon met de edelman Roger Mortimer. Beiden wilden Edward de macht ontnemen. De afgezette vorst stierf in de nacht van 21 september 1327 in de gevangenis van Berkeley Castle. Zijn dood wordt sterk betwist door historici en er bestaan veel theorieën. De meesten geloven dat hij werd vermoord op bevel van het nieuwe regime. Anderen zeggen dat Isabella Edward hemzelf heeft gedood met een hete pook. Achthonderd jaar later zijn de meningen nog steeds verdeeld. Afbeelding: De kronieken van Jean Froissart, ca. 1475.
Onder leiding van James Coterel en zijn broers Nicholas en John was deze bende misdadigers gevestigd in Derbyshire in de East Midlands van Engeland. Rond 1330 runde de bende een lucratieve afpersingstruc. Kort daarna werd er jacht gemaakt op de Coterels voor moord, afpersing en een reeks geruchtmakende ontvoeringen. Uiteindelijk werden James, Nicholas en John opgepakt en ontsnapten ze aan de strop van de beul door ermee in te stemmen voor de koning te vechten toen in 1332 de Tweede Schotse Onafhankelijkheidsoorlog uitbrak.
De Engelsman John FiztWalter was een rijke landeigenaar uit Essex van adellijke afkomst die zijn rijkdom en privileges gebruikte om een reeks criminele activiteiten te financieren, vooral in en rond de stad Colchester. Zijn bende terroriseerde de lokale gemeenschap door zich bezig te houden met veediefstal, afpersing en het stelen van goederen van handelaren. Justitie kreeg hem uiteindelijk te pakken in 1351 en FitzWalter bracht tijd door in de Tower of London. Hij kreeg later een boete en werd uiteindelijk vrijgelaten na een koninklijk pardon. Afgebeeld is het zegel van John's overgrootvader, Robert FitzWalter, eerste Baron FitzWalter, die in 1235 overleed.
De Jacquerie is één van de beruchtste boerenopstanden uit de Middeleeuwen. De opstand vond plaats in het noorden van Frankrijk in de vroege zomer van 1358 tijdens de Honderdjarige Oorlog. De opstand, die bekend staat als “de Jacquerie” omdat de edelen de boeren bespotten als “Jacques” of “Jacques Bonhomme” vanwege hun gewatteerde kledij, een jacque genoemd, werd gekenmerkt door een uitzonderlijk niveau van wreedheid die door beide partijen werd begaan. Deze omvatten wreedheden zoals lynchen, het in brand steken van levende slachtoffers en seksueel geweld. Vele honderden stierven tijdens de opstand en nog eens 20.000 anonieme boeren werden gedood tijdens de represailles die volgden.
De heldendaden van de 14e-eeuwse bendeleider Adam de Melaatse intrigeerden het zuidoosten van Engeland in de jaren 1330 en 1340. Hij en zijn bende waren gespecialiseerd in diefstal, en vooral in het bevrijden van fonkelende juwelen van de adel. De meest beruchte roof van de bende was de plundering van edelstenen van Philippa van Henegouwen, koningin van Edward III, die met geweld in beslag werden genomen. Adam en zijn handlangers werden nooit gepakt en het lijkt erop dat hij daarna nog zo'n 20 jaar leefde en waarschijnlijk begin 1360 stierf.
Één van de meest beruchte Middeleeuwse feesten was dat van de koningin van Frankrijk in de koninklijke residentie, Hôtel Saint-Pol, in 1393. Een groep dansers, gekleed in kostuums gedrenkt in pek waarop gerafelde vlasdraadjes waren geplakt om hen als monsters te doen lijken, vermaakte de koninklijke entourage, waaronder ook Karel VI. Helaas ontstaken de vlammen van een fakkel het linnen dat gebruikt was om de entertainers te kleden. De brandbare hars barstte uit in een vlammend inferno en overspoelde vier leden van de arme groep. De tragedie werd bekend als het Bal des Ardents, of het “Bal van de Brandende Mannen”.
Geoffrey Chaucer (ca. 1340-1400) wordt algemeen beschouwd als één van de belangrijkste en invloedrijkste dichters van de Middeleeuwen en wordt vaak de “vader van de Engelse literatuur” genoemd. Maar werd de auteur van 'The Canterbury Tales' vermoord? Er gaan al eeuwen geruchten over de manier waarop hij is gestorven. Sommigen denken dat hij is vermoord omdat zijn geschriften ketterij over koning Richard II suggereerden. Chaucer werd begraven in Westminster Abbey in Londen, in het gebied dat nu bekend staat als de Poets' Corner.
John I, tweede hertog van Bourgondië, kreeg de bijnaam 'Zonder Vrees' tijdens een kruistocht die hij probeerde te leiden tegen de Turken in Nikopol in 1396. John was een onbezonnen, meedogenloze en gewetenloze politicus en zat onder andere achter de moord op de broer van Koning Karel VI, de Hertog van Orléans. Deze wrede daad leidde uiteindelijk tot zijn eigen dood, toen hij werd vermoord door mannen van Karel op 10 september 1419. Zijn dood verlengde de Honderdjarige Oorlog met tientallen jaren.
Jacobus zat 20 jaar gevangen in de Tower of London voordat hij in 1423 werd vrijgelaten en tot koning Jacobus I van Schotland werd gekroond. Tijdens zijn 13-jarige regeerperiode vestigde hij de eerste sterke monarchie die Schotland in bijna een eeuw had gekend. Maar dat voorkwam niet dat hij op 21 februari 1437 tijdens een mislukte staatsgreep werd vermoord door zijn oom Walter Stewart, graaf van Atholl.
Als vijfde hertog van Milaan had Galeazzo Maria Sforza (1444-1476) veel macht. Maar hij was ook wreed, wellustig en tiranniek. Het feit dat hij zo lang leefde, getuigde van de angst die hij zijn publiek en vijanden inboezemde. Maar op 26 december 1476, in een poging om de relatie tussen Milaan en Florence te destabiliseren, staken drie hoge ambtenaren aan het Milanese hof - Carlo Visconti, Gerolamo Olgiati en Giovanni Andrea Lampugnani- Sforza dood in de Basilica di Santo Stefano Maggiore in Milaan, dezelfde kerk waarin bijna 100 jaar later de grote Italiaanse schilder Caravaggio gedoopt zou worden.
Johnnie Armstrong, een Schotse rover die een volksheld is geworden, leidde een bende plunderaars die tussen 1520 en 1530 tien jaar lang nederzettingen in zowel Noord-Engeland als Zuid-Schotland lastigvielen en plunderden. De plunderaars opereerden vanuit twee forten aan weerszijden van de wetteloze grens. Armstrongs geluk raakte op toen James V de koning van Schotland werd. De vorst kwam zijn belofte om de bandiet bescherming te bieden niet na en liet hem onmiddellijk ophangen, samen met 24 van zijn handlangers. Armstrongs overromantische leven is het thema van één van de 305 traditionele ballades uit Engeland en Schotland die door Francis James Child in de tweede helft van de 19de eeuw werden verzameld en vanaf 1904 in verschillende edities werden gepubliceerd. Afgebeeld is de voormalige schuilplaats van Johnnie Armstrong, ca 1870 - Gilnockie Tower in Dumfries en Galloway, Schotland, waarvan de ruïnes vandaag de dag nog overeind staan.
De gruwelijke manier waarop de Hongaarse edelman György Dózsa (1470-1514) aan zijn einde kwam, voerde de Middeleeuwse gruwelijkheden naar een nieuw dieptepunt. Samen met andere rebellen werd Dózsa, na het leiden van een boerenopstand, gefolterd met een gloeiend hete tang waarna zijn mede-samenzweerders het bevel kregen om het afgerukte vlees op te eten. Degenen die weigerden werden onmiddellijk geëxecuteerd. Dózsa's lijk werd gevierendeeld als laatste vernedering. Zijn dood en de brutale onderdrukking van de boeren hielpen enorm bij de Ottomaanse invasie en onderdrukking van het Koninkrijk Hongarije in 1526.
De Jezuïeten, enz. Wet van 1584 verbood katholieke religieuze ceremonies en maakte het onderdak bieden aan een priester strafbaar met de doodstraf. Dat weerhield Margaret Clitherow er niet van om priesters onder te brengen en te verzorgen, waarschijnlijk in The Black Swan, een café in York, Engeland. In maart 1586 werd het pand doorzocht en de schuilplaats van de priesters ontdekt. Clitherow werd op de meest gruwelijke manier geëxecuteerd: ze werd doodgedrukt bij de deur van haar eigen huis, verzwaard met extra stenen en rotsen zodat haar ruggengraat uiteindelijk zou breken. Ze werd in 1970 heilig verklaard door paus Paulus VI en wordt tegenwoordig beschouwd als een martelaar van de Rooms-Katholieke Kerk. The Black Swan staat er overigens nog steeds en een plaquette herinnert de voorbijgangers aan wat er meer dan 400 jaar geleden is gebeurd.
De galg van Tyburn (in de volksmond de “Tyburn Tree” genoemd) was van de 16de eeuw tot 1759 de belangrijkste executieplaats voor Londense criminelen en veroordeelde verraders, waaronder ook veel religieuze martelaren. De galg stond waar nu de Marble Arch staat, in het centrum van Londen. De exacte plek is gemarkeerd met een gravure.
Bronnen: (Southam College) (Britannica) (National Geographic) (History Today)
Middeleeuwse moorden, misdaden en wandaden
Het leven in de Middeleeuwen was vaak gevaarlijk, onvoorspelbaar... en kort!
LIFESTYLE Lifestyle
De Middeleeuwen vormen de periode in de Europese geschiedenis van ongeveer 500 tot de late jaren 1500.. Dit waren onzekere tijden, gekenmerkt door onrust, crises en wetteloosheid. Middeleeuwse regeringen waren altijd bezig met de hoeveelheid gewelddadige criminaliteit die over het land trok. Sommige van de meest brute daden van wreedheid werden gepleegd in de naam van religie. Nog veel meer waren politiek gemotiveerd, met veel koninklijk bloedvergieten tot gevolg. Maar net als vandaag waren er ook gewone straatbendes op rooftocht die plunderden, beroofden en letterlijk met moord wegkwamen.
Nieuwsgierig? Klik dan door en lees meer over deze middeleeuwse moorden, misdaden en wandaden.