Vergeleken met Amerikaanse dollars
Volgens Hebreeuwse teksten bezetten de 12 stammen ooit het Land van Israël. Gevormd door de nakomelingen van de patriarch Jacob (later Israël genoemd), gingen deze stammen leven, vechten, veroveren en veroverd worden. Hun nederzetting duurde vele jaren, maar kwam uiteindelijk ten einde (tenminste voor sommigen).
Toen koning Salomo stierf, werd het Land van Israël verdeeld in twee koninkrijken: het noordelijke koninkrijk (Israël) en het zuidelijke koninkrijk (Juda). Twee stammen, Benjamin en Juda, vormden het zuidelijke koninkrijk, terwijl de overige 10 stammen deel uitmaakten van het noordelijke koninkrijk. De Assyriërs veroverden vervolgens het noordelijke koninkrijk in 722 v.Chr., en veel Israëlieten vluchtten of werden gedeporteerd. Deze worden de verloren stammen van Israël genoemd. Het zuidelijke koninkrijk (Juda) bleef echter bestaan.
In deze galerij kijken we terug op de geschiedenis van de 12 stammen van Israël. Klik verder om meer over hen te leren.
Alle 12 stammen van Israël zijn afstammelingen van Jacob. Jacob werd door God Israël genoemd, vanwege zijn veerkracht en het vermogen om zijn strijd met God en mede-mensen te overwinnen (Genesis 32:28; 35:10). Jacob was de voorvader van de leiders van de 12 stammen.
Jacob had in totaal 13 kinderen. Hun namen waren Ruben, Simeon, Juda, Dan, Naftali, Gad, Aser, Issachar, Zebulon, Jozef, Benjamin en Levi. Dina was zijn enige dochter. Tien van zijn kinderen gingen stammen stichten.
Jozef en Levi waren de enige twee zonen van Jacob die geen stam naar hun naam hebben vernoemd. In plaats daarvan waren het de twee zonen van Jozef, Efraïm en Manasse, die stammen stichtten.
"Dit zijn de twaalf stammen van Israël, en dit is wat hun vader hen zei toen hij hen zegenend, waarbij hij elke stam de zegen gaf die bij hen paste," (Genesis 49:28).
Ruben was de oudste zoon van Jacob. De stam van de eerstgeborene vestigde zich oost van de Jordaan. Het land werd aan hen gegeven door Mozes. In ruil daarvoor hielpen ze de westelijke stammen bij het veroveren van Kanaän (Numeri 32:28-32).
De Rubenieten stonden bekend om hun vaardigheden in de veeteelt en landbouw, maar ook als krijgers die het land Israël beschermden.
Simeon was een beschermende man die van zijn familie hield. Zozeer zelfs dat hij zich met zijn broer Levi verenigde en elke man in een stad doodde om hun zus Dina te wreken (Genesis 34:25-31).
De stam van Simeon vestigde zich binnen het grondgebied van Juda. Als gevolg daarvan deelden de Simeonieten en de Judeërs veel gewoonten. De twee stammen vochten zelfs samen tegen de Kanaänieten.
De meest prominente stam van Israël, het grondgebied van Juda, omvatte Jeruzalem en de heilige tempel.
Koning David, koning Salomo (afgebeeld) en Caleb waren afstammelingen van Juda, dat bekend werd als de Stam van Koningen. Andere beroemde afstammelingen zijn Maria en, natuurlijk, Jezus.
Juda (Yehuda) betekent "lof" in het Hebreeuws en wordt gesymboliseerd door een leeuw, die kracht en leiderschap vertegenwoordigt. Juda is ook de plek waar het grootste deel van de literatuur van de Hebreeuwse Bijbel werd geproduceerd. Afgebeeld is de Leeuw van Juda op het gemeentelijke embleem van Jeruzalem.
Dan was de vijfde zoon van Jacob. Jacobs zegeningen voor hem waren: "Dan zal een slang zijn op de weg, een adder langs het pad, die de hielen van het paard bijt zodat zijn ruiter achterover valt," (Genesis 49:17).
De stam van Dan migreerde naar het noorden nadat ze er niet in slaagden hun oorspronkelijke grondgebied west van Jeruzalem te beveiligen, en begon andere goden te aanbidden (Richteren 18:14-17). Simson, een belangrijke rechter van Israël, is een afstammeling van deze stam.
Naftali en Dan hadden dezelfde moeder: Rachel's dienares Bilhah.
De stam van Naftali bevond zich in het noorden van Israël. Ze werden uiteindelijk veroverd door de Assyrische koning Tiglath-pileser III in 734 v.Chr.
De stam van Gad wordt in 1 Kronieken 12:8 beschreven als "dappere krijgers, klaar voor de strijd en in staat om het schild en de speer te hanteren." Hun grondgebied bevond zich oost van de Jordaan.
De stam van Gad stond bekend om hun sterke militaire bekwaamheid, maar verder is er niet veel bekend over de Gadieten. Ze waren een van de 10 noordelijke stammen die werden geregeerd door Jerobeam I toen een apart koninkrijk werd gevormd in 930 v.Chr.
Jacob profeteerde dat "Asher's voedsel rijk zal zijn; hij zal lekkernijen leveren die geschikt zijn voor een koning," (Genesis 49:20). Zijn stam vestigde zich in de olijfboomrijke regio van het oosten van Galilea.
Dit is waarom het symbool van de stam, opgericht door Jacob's achtste zoon, de olijfboom is. De stam werd verspreid toen de Assyriërs het noordelijke koninkrijk veroverden in 722 v.Chr.
De stam van Issachar vestigde zich in de vruchtbare Jezreëlvlakte, west van de Jordaan en zuidoost van het zuidelijke deel van de Zee van Galilea.
De stam van Issachar wordt in 1 Kronieken 12:32 beschreven als "mannen die de tijden begrepen en wisten wat Israël moest doen."
Zebulon was de zoon van Jacob en Lea. Jacob profeteerde dat zijn zoon "bij de zee zou wonen en een haven voor schepen zou worden," (Genesis 49:13), maar zijn stam vestigde zich in het noordoosten van de Vlakte van Jezreël, niet aan de kust.
De stam van Zebulon had niet het grootste grondgebied, maar wel een sterke militaire aanwezigheid. De Bijbel vertelt ons dat ze samen met koning David vochten met "een onverdeeld hart" (1 Kronieken 12:33).
De stam van Benjamin (Jacob's zoon, afgebeeld) staat bekend om het verzetten tegen Israël tijdens de burgeroorlog (Richteren 20:14-21:24). Later beloofden ze loyaliteit aan de nakomelingen van David toen de noordelijke stammen zich terugtrokken (1 Koningen 12:16-24).
Benjamin was een van de kleinste stammen, maar het was ook de stam van Saul (afgebeeld), de eerste gezalfde koning van Israël.
De Levieten waren een stam van het priesterschap. Ze waren verantwoordelijk voor de Tabernakel en de Tempel in Jeruzalem. Ze worden vaak niet als een stam van Israël beschouwd omdat ze geen grondgebied bezaten.
Hoewel de stam van Levi geen grondgebied had, waren ze verspreid over andere stammen en kregen ze landtoewijzingen. Bekende stamleden zijn Mozes, Johannes de Doper, Barnabas en Aäron.
De stam van Efraïm is afstammeling van een van Jozef's zonen. De hoofdstad van het noordelijke koninkrijk na de verdeling, Samaria, bevond zich in het grondgebied van Efraïm. Bekende stamleden zijn Jozua en Samuel.
Manasseh is ook een stam afstammend van een zoon van Jozef, of een kleinzoon van Jakob. Hun grondgebied was een van de grootste onder de 12 stammen. Efraïm en Manasse worden ook wel de "twee halve stammen van Jozef" genoemd en worden beide beschouwd als een van de 12 stammen.
Bronnen: (OverviewBible) (International Fellowship of Christians and Jews) (Britannica)
Wat waren de 12 stammen van Israël?
En was er een 13e stam?
LIFESTYLE Jodendom
Volgens Hebreeuwse teksten bezetten de 12 stammen ooit het Land van Israël. Gevormd door de nakomelingen van de patriarch Jacob (later Israël genoemd), gingen deze stammen leven, vechten, veroveren en veroverd worden. Hun nederzetting duurde vele jaren, maar kwam uiteindelijk ten einde (tenminste voor sommigen).
Toen koning Salomo stierf, werd het Land van Israël verdeeld in twee koninkrijken: het noordelijke koninkrijk (Israël) en het zuidelijke koninkrijk (Juda). Twee stammen, Benjamin en Juda, vormden het zuidelijke koninkrijk, terwijl de overige 10 stammen deel uitmaakten van het noordelijke koninkrijk. De Assyriërs veroverden vervolgens het noordelijke koninkrijk in 722 v.Chr., en veel Israëlieten vluchtten of werden gedeporteerd. Deze worden de verloren stammen van Israël genoemd. Het zuidelijke koninkrijk (Juda) bleef echter bestaan.
In deze galerij kijken we terug op de geschiedenis van de 12 stammen van Israël. Klik verder om meer over hen te leren.