Vergeleken met Amerikaanse dollars
Als je naar de Bijbels van verschillende christelijke denominaties zou kijken, zou je kunnen opmerken dat ze niet hetzelfde aantal boeken bevatten. Terwijl sommige de gebruikelijke 66 boeken bevatten, bevatten andere er meer. Het verschil staat bekend als de bijbelse apocriefen (ongeloofwaardigheden). Deze teksten door de kerk als 'apocrief' beschouwd, wat betekent dat hun authenticiteit twijfelachtig is. Sommige Bijbels nemen deze boeken wel op, maar hun geldigheid wordt consequent in twijfel getrokken.
Waarom laten sommige Bijbels deze boeken weg? Werden ze met opzet weggelaten zodat de kerk de populariteit van het christendom kon manipuleren? En wat staat er precies in deze boeken? Klik door deze galerij om erachter te komen.
Katholieke, Oosters-orthodoxe en protestantse Bijbels variëren in het aantal boeken dat ze bevatten. Protestanten hebben 66 boeken in hun Bijbels, katholieken 73 en Oosters-Orthodoxen tot 81 boeken. Velen hebben zich afgevraagd of dit verschil een bewijs van manipulatie is.
De waarheid is dat het verschil bestaat uit de bijbelse apocriefen, die in feite een verzameling boeken zijn die niet in de originele Hebreeuwse Bijbel stonden.
Dit verschil tussen de kerkgenootschappen begon met een Egyptische farao, Ptolemaeus II Philadelphus. Tussen 284 en 246 voor Christus verzocht Ptolemaeus Joodse geleerden om de Hebreeuwse Bijbel in het Grieks te vertalen, zodat deze in zijn bibliotheek in Alexandrië kon worden bewaard.
De Apocriefen zijn grotendeels geschreven in de periode tussen de Testamenten, toen het Joodse leven onder hellenistische en Romeinse invloed stond. Dit tijdperk kende grote culturele en religieuze spanningen en de teksten weerspiegelen thema's als strijd, geloof en goddelijke voorzienigheid.
Naast de Hebreeuwse Bijbel vertaalden geleerden ook verschillende andere boeken die gebruikelijk waren in de Joodse cultuur. Deze werden allemaal gebundeld in wat bekend staat als de Septuagint, geschreven in het Grieks.
Na verloop van tijd begonnen Joden de voorkeur te geven aan de Septuagint, omdat ze meer vertrouwd waren met Grieks dan met het Hebreeuws van hun voorouders.
Hoewel het woord 'apocriefen' esoterisch, ketters of zelfs vals is gaan betekenen, is dat eigenlijk onterecht. Het Latijnse woord apocryphus betekent 'geheim' en komt van de twee Griekse woorden apo (weg) en kryptein (verbergen).
In de vroege Kerk werd de Septuagint veel gebruikt, maar er was geen consensus over de vraag of de Apocriefen echt gezaghebbend waren, wat leidde tot verschillende meningen over de vraag of de boeken wel of niet moesten worden opgenomen.
In 397 CE erkende het Concilie van Carthago enkele apocriefe boeken als gezaghebbend, waardoor de term 'Deuterocanoniek' (of 'tweede canon') ontstond om deze werken te beschrijven.
In 1054 n.Chr. vond er een diepe breuk plaats tussen de Oosters-Orthodoxe en Westers-Katholieke Kerken, een gebeurtenis die bekend is komen te staan als het Grote Schisma. Tegen die tijd hadden beide kerken al verschillende opvattingen ontwikkeld over welke delen van de Bijbel canoniek waren.
De Oosters-Orthodoxe Kerk beschouwde alle tekst in de Septuagint als canon, terwijl de Katholieke Kerk slechts een deel van de apocriefe tekst als 'tweede canon' accepteerde.
Aan de andere kant heeft de Protestantse Kerk, die vanaf 1517 erkend werd, de Apocriefen ronduit verworpen met de bewering dat de boeken niet hetzelfde gezag hebben als de andere teksten. Als zodanig worden ze niet gebruikt in de leer.
Veel evangeliën en brieven werden door de vroege Christenen geschreven, maar veel van wat er werd geschreven was ofwel onbetrouwbaar of gewoonweg onwaar. Als gevolg hiervan moesten de kerkvaders bepalen welke boeken daadwerkelijk deel moesten uitmaken van de canon van het Nieuwe Testament.
Om deel uit te maken van de canon moest een boek aan drie criteria voldoen. Het eerste was dat het boek in kwestie geschreven moest zijn door een apostel of een naaste medewerker van een apostel.
Het derde en laatste criterium was dat het boek al in gebruik moest zijn door de grotere christelijke gemeenschap. Als een boek veel gebruikt werd (in erediensten of liturgieën), had het een betere kans om geaccepteerd te worden als onderdeel van het Nieuwe Testament.
De eerste volledige lijst van de 27 boeken van het Nieuwe Testament, zoals ze vandaag de dag worden erkend, verscheen in de Paasbrief in 367 na Christus, geschreven door Athanasius van Alexandrië (foto). Het duurde meer dan 250 jaar om de canon van het Nieuwe Testament vast te stellen.
Interessant is dat een manuscript dat bekend staat als de Codex Vaticanus, die de lijst van Athanasius ondersteunt, rond dezelfde tijd in Rome werd geschreven. Het is duidelijk dat de vroege geleerden niet in een opwelling besloten welke boeken opgenomen moesten worden. In plaats daarvan was het een zorgvuldig doordacht proces van jaren.
Na verloop van tijd hebben schriftgeleerden ontdekt dat er eigenlijk meer dan 30 evangelies bestaan. Maar slechts vier daarvan verschijnen in de geaccepteerde Schrift: Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. De anderen voldeden niet aan de criteria van de kerkvaders.
De Lutherbijbel uit 1534, vertaald in het Duits door een protestantse hervormer, was de eerste die de Apocriefen publiceerde als een apart gedeelte tussen het Oude en Nieuwe Testament.
De apocriefe boeken werden ook opgenomen in de originele King James Bijbel uit 1611. Ze werden altijd gepubliceerd als een apart gedeelte naast het Oude en Nieuwe Testament, omdat ze niet werden beschouwd als gelijkwaardig aan de eigenlijke Schrift.
Hier afgebeeld is de inhoudsopgave van een complete King James Bijbel met 80 boeken, gedrukt in 1769. Hierop staan het Oude en Nieuwe Testament en 'De boeken die Apocriefen worden genoemd'. De apocriefe boeken maakten 274 jaar lang deel uit van de King James Bijbel voordat ze in 1885 werden verwijderd.
Veel genootschappen in Noord-Amerika en het Verenigd Koninkrijk dienden een verzoekschrift in om de Apocriefen niet te hoeven drukken, wat werd gedaan met één reden in gedachten: kosten. Door het weglaten van de Apocriefen zouden de Bijbels uiteindelijk goedkoper geproduceerd kunnen worden.
In Europa bleven sommige edities van de Bijbel de 14 boeken van de Apocriefe boeken bevatten, wat resulteerde in Bijbels met 80 boeken verdeeld in delen voor het Oude Testament, het Nieuwe Testament en de Apocriefe boeken.
De meeste moderne drukken van de Bijbel (en zelfs herdrukken van de King James Bijbel) laten de Apocriefen weg. Nieuwere vertalingen nemen ze ook nooit op. Er zijn natuurlijk uitzonderingen.
Sommige edities van de Revised Standard Version van de Bijbel, evenals de New Revised Standard Version, bevatten de Apocriefen in hun geheel. In de VS heeft het American Bible Society geen beperkingen voor het wel of niet opnemen van deze teksten in Bijbels.
De Apocriefen hebben een grote invloed gehad op de Westerse literatuur en kunst. Veel apocriefe teksten hebben schilders, toneelschrijvers en dichters uit de Renaissance geïnspireerd, omdat ze hartstochtelijk raken aan thema's als deugd, heldendom en moraliteit.
De blijvende erfenis van de Apocriefen ligt in hun rijke spirituele, morele en historische inhoud. Hun bestaan heeft de christelijke theologie, kunst en ethiek tot op de dag van vandaag beïnvloed.
Zie ook: De mysterieuze 18 jaren van Jezus: wat deed hij in deze tijd?
Bronnen: (Britannica) (Christianity.com) (King James Bible Online) (TheCollector) (Tyndale House)
De 14 boeken die uit de Bijbel zijn weggelaten
Was het opzet of waren het praktische overwegingen waardoor ze werden weggelaten?
LIFESTYLE Bijbel
Als je naar de Bijbels van verschillende christelijke denominaties zou kijken, zou je kunnen opmerken dat ze niet hetzelfde aantal boeken bevatten. Terwijl sommige de gebruikelijke 66 boeken bevatten, bevatten andere er meer. Het verschil staat bekend als de bijbelse apocriefen (ongeloofwaardigheden). Deze teksten door de kerk als 'apocrief' beschouwd, wat betekent dat hun authenticiteit twijfelachtig is. Sommige Bijbels nemen deze boeken wel op, maar hun geldigheid wordt consequent in twijfel getrokken.
Waarom laten sommige Bijbels deze boeken weg? Werden ze met opzet weggelaten zodat de kerk de populariteit van het christendom kon manipuleren? En wat staat er precies in deze boeken? Klik door deze galerij om erachter te komen.