Diverse perspectieven benadrukt om de prioriteiten van de wereld vorm te geven
WOII eindigde officieel toen Japan zich op 2 september 1945 overgaf. Maar dit betekende niet noodzakelijk het einde van de Tweede Wereldoorlog voor sommige mannen en vrouwen. Sommigen deden het nieuws over de nederlaag af als propaganda van de vijand, terwijl anderen niet eens te horen kregen dat de oorlog voorbij was. Een paar van de overgeblevenen verstopten zich diep in de jungle en gaven hun zwaarden pas tientallen jaren later over!
In deze galerij leer je enkele van de beroemdste Japanse 'holdouts' kennen. Klik verder om alles te weten te komen over hun fascinerende verhalen.
Japan gaf zich officieel over op 2 september 1945. Hoewel de aankondiging die keizer Hirohito in augustus 1945 via de radio deed, misschien niet iedereen bereikte.
Het Japanse Rijk was in die tijd tamelijk uitgestrekt en strekte zich uit van het vasteland tot een groot deel van de Stille Oceaan.
Communicatie in het hele rijk was een uitdaging, vooral nadat de Geallieerden zoveel belangrijke infrastructuren hadden vernietigd.
Veel Japanners wilden gewoon niet geloven dat hun land zich had overgegeven. Velen kozen er letterlijk voor om niet met de nederlaag te leven. Anderen geloofden het gewoon niet en dachten dat het nieuws niets anders was dan geallieerde propaganda.
Een van die mannen was kapitein Sakae Ōba. De ambtenaar van het Keizerlijke Japanse Leger hield zich samen met 46 soldaten en 160 burgers schuil en voerde guerrillaoorlog op het eiland Saipan.
Oba 'De Vos' bleef nog 16 maanden vechten nadat Saipan was gevallen en nog drie maanden nadat de Tweede Wereldoorlog was afgelopen. Hij gaf zich op 1 december 1945 over aan de Amerikanen. Ōba overleed in 1992 op 78-jarige leeftijd.
Luitenant Ei Yamaguchi behoorde tot de overlevenden nadat Amerikaanse troepen het eiland Peleliu innamen in 1944. Yamaguchi en anderen verstopten zich en verplaatsten zich via een netwerk van ondergrondse tunnels. Ze hebben de memo over het einde van de oorlog nooit gekregen.
In april 1947 werd een holdout gevangen genomen, maar er waren veel anderen verborgen die nog steeds dachten dat Japan in oorlog was. Er moest een Japanse admiraal naar het eiland worden gevlogen om het nieuws te bevestigen. Pas op 21 april 1947 kwamen Ei Yamaguchi en de andere holdouts tevoorschijn en gaven zich over.
De zuidelijke helft van het eiland Sachalin (Rusland) stond in die tijd onder Japanse controle. De Sovjets vielen dat deel van het eiland binnen en Ishinosuke Uwano werd gevangen genomen en naar een kamp in Siberië gestuurd. Uwano's familie en vrienden verloren hem uit het oog.
Ishinosuke Uwano verliet uiteindelijk het kamp en werd een Sovjetburger. Hij bouwde een gezin en een leven op in de toenmalige Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek. Toen hij terugkeerde naar Japan, was hij zijn staatsburgerschap kwijt, omdat hij sinds 2000 dood was verklaard.
In 1944 werd het schip van Noboru Kinoshita aangevallen door de Amerikanen en zonk het voor de Filippijnen. Hij behoorde tot de weinige overlevenden die het eiland Samar bereikten. Kinoshita sloot zich daarna aan bij de Japanse strijdkrachten en trok diep de jungle van het eiland Luzon in voor een militaire missie.
Noboru Kinoshita wist niet dat de oorlog voorbij was en overleefde in de jungle, in afwachting van zijn redding. Dat deed hij 11 jaar lang. In 1955 werd Noboru Kinoshita gearresteerd door de Filipijnse politie nadat hij was betrapt op het stelen van zoete aardappelen van een boer. Kinoshita pleegde een maand na zijn arrestatie zelfmoord.
De sergeant van het Keizerlijke Japanse Leger was de op twee na langst holdout soldaat. Nadat Amerikaanse troepen Guam hadden ingenomen, vluchtten Yokoi en negen andere soldaten de jungle in. Shoichi Yokoi overleefde hen allemaal en zijn laatste twee metgezellen overleden in 1964.
Yokoi hoorde over de Japanse nederlaag in 1952, maar weigerde nog steeds om zich over te geven. In januari 1972 vonden twee lokale mannen Shoichi Yokoi en brachten hem terug naar de beschaving. Afgebeeld is een replica van Yokoi's oorspronkelijke grot, waar hij tientallen jaren woonde.
Ondanks dat hij de laatste 28 jaar geïsoleerd in de jungle doorbracht, paste Yokoi zich goed aan aan het stadsleven in Japan, waar hij een populaire beroemdheid werd. Yokoi overleed in 1997.
In 1944 werd een Japans konvooi aangevallen en tot zinken gebracht bij Anatahan, een eiland in de Noordelijke Marianen. In totaal haalden 36 mannen het eiland, waar ze werden verwelkomd door het hoofd van een kokosnootplantage en zijn vrouw. Kort daarna veroverden de Amerikanen de belangrijkste Marianen-eilanden, waarbij ze het kleine Anatahan omzeilden, maar het wel geïsoleerd achterlieten van communicatie en hulpbronnen.
De schipbreukelingen worstelden om te overleven, totdat in januari 1945 een B-29 bommenwerper op het eiland neerstortte. De schipbreukelingen gebruikten de metalen resten van het vliegtuig om nuttige dingen van te maken - parachutes voor kleding, nylon koorden voor vislijnen, enz.
Er was maar één vrouw op het eiland, Kazuko Higa, wiens man op mysterieuze wijze verdween nadat de soldaten arriveerden. Uiteindelijk trouwde ze met een schipbreukeling genaamd Kikuichiro Higa, die later gedood werd. Mannen wedijverden om Higa's genegenheid, die naar verluidt een reeks minnaars had.
Het werd nog erger toen de groep ontdekte hoe ze kokoswijn konden vergisten. De aanwezigheid van alcohol op het eiland kan al dan niet verband hebben gehouden met de 12 moorden die er in 1951 waren gepleegd.
Hoewel er folders op het eiland werden gedropt om de groep te informeren dat de oorlog voorbij was, deden ze dit af als vijandelijke propaganda. Uiteindelijk gaven ze zich in 1951 over.
Kazuko Higa, die later de bijnaam 'De Bijenkoningin van Anatahan' kreeg, werd beroemd in Japan. Maar ze ging verder met een leven in de prostitutie voordat ze op 51-jarige leeftijd overleed, tegen die tijd werkte ze als vuilnisman.
Hiroo Onoda is een van de beroemdste onderduikers. Onoda, een getraind commando die als spion werkte, verborg zich op het eiland Lubang in het westen van de Filippijnen nadat de Amerikanen er de macht hadden overgenomen. Luitenant Onoda en zijn mannen overleefden bijna 30 jaar in de jungle.
Folders, brieven en foto's van hun families werden op het eiland gedropt, maar Onoda en zijn mannen deden ze allemaal af als nepnieuws. Onoda begon uiteindelijk zijn metgezellen te verliezen (één vertrok vrijwillig, één werd gedood door een zoekactie en een ander werd doodgeschoten door een politieagent), totdat hij alleen achterbleef.
Pas in 1974 stuitte een backpacker op Hiroo Onoda. De Japanse regering weigerde nog steeds zijn nederlaag te accepteren en moest Onoda's voormalige commandant opsporen, van wie hij de instructies kreeg om zich over te geven. Pas toen leverde Onoda zijn zwaard in.
Onoda vernietigde veel eigendommen en doodde een aantal burgers op de Filippijnen. Hij werd echter nooit ter verantwoording geroepen voor zijn misdaden.
Hiroo Onoda keerde als een held terug naar Japan. Een jaar later emigreerde hij naar Brazilië, waar hij veeboer werd. Onoda overleed in 2014 op 91-jarige leeftijd.
Teruo Nakamura was 'de laatste van de laatste' Japanse holdouts. Nakamura was in 1944 op het eiland Morotaï (het huidige Indonesië) toen de Amerikanen het eiland innamen. Hij vluchtte met een groep soldaten de jungle in.
De groep bleef ongeveer tien jaar bij elkaar, maar in 1956 besloot Nakamura solo te gaan. Hij werd uiteindelijk opgemerkt door een piloot, die de autoriteiten waarschuwde. Op 18 december 1974 werd Teruo Nakamura gevangen genomen en naar Jakarta gevlogen voor medische zorg.
Maar in tegenstelling tot Hiroo Onoda kreeg Teruo Nakamura niet zoveel aandacht in Japan. Misschien omdat Nakamura een koloniale soldaat was uit wat later de onafhankelijke natie Taiwan werd. Een koloniale soldaat zijn betekent dat hij geen lid was van het Keizerlijke Japanse Leger.
Omdat hij geen lid was van het Keizerlijke Japanse Leger, had Nakamura geen recht op pensioen of voordelen. Onoda kreeg ongeveer 150.000 euro van Japan, terwijl Nakamura slechts 230 euro kreeg. Teruo Nakamura keerde terug naar Taiwan en overleed vijf jaar later aan kanker.
Zie ook: Wat is er gebeurd met de kinderen van Duitse oorlogsmisdadigers?
Bronnen: (The Guardian) (BBC) (Warfare History Network) (History Collection) (INQUIRER.net) (YourStory)
Verloren in de jungle: Verhalen van Japanse soldaten na het einde van de oorlog in 1945
Sommigen verdwenen jarenlang van de radar
LIFESTYLE Holdouts
WOII eindigde officieel toen Japan zich op 2 september 1945 overgaf. Maar dit betekende niet noodzakelijk het einde van de Tweede Wereldoorlog voor sommige mannen en vrouwen. Sommigen deden het nieuws over de nederlaag af als propaganda van de vijand, terwijl anderen niet eens te horen kregen dat de oorlog voorbij was. Een paar van de overgeblevenen verstopten zich diep in de jungle en gaven hun zwaarden pas tientallen jaren later over!
In deze galerij leer je enkele van de beroemdste Japanse zogeheten 'holdouts' kennen. Klik verder om alles te weten te komen over hun fascinerende verhalen.