© Getty Images

De rol van de vrouw in Nazi-Duitsland -

Al voor het uitbreken van de oorlog in 1939 moedigde het Nazi-regime in Duitsland vrouwen officieel aan en zette ze onder druk om alleen de rol van moeder en echtgenote te vervullen.

© Getty Images

Huisvrouwen en het opvoeden van kinderen -

Vrouwen werden uitgesloten van alle andere verantwoordelijke posities. Ze vervoerden de traditionele taak van huisvrouwen die de kinderen moesten opvoeden.

© Getty Images

Aangemoedigd om te reproduceren -

Succesvolle moeders, die minstens vier kinderen verwekten en opvoedden in de rol van ouder, kregen een militaire onderscheiding, het Gouden Moederkruis.

© Getty Images

Het ideale gezin -

Van Duitse vrouwen werd verwacht dat ze zich conservatief kleedden, fit en gezond bleven en trouwden met een sterke, pure en gezonde Arische man.

© Getty Images

Gesmoes -

In de strijd tegen vijandelijke spionage tijdens de Tweede Wereldoorlog werden binnenlandse propagandacampagnes opgezet die burgers waarschuwden geen informatie door te geven die nuttig zou kunnen zijn voor de vijand. Hoewel niet uitsluitend gericht op vrouwen, waren zij over het algemeen de belangrijkste ontvangers van de boodschap.

© Getty Images

Een boodschap gericht aan vrouwen -

Veel vrouwen aan het thuisfront ontvingen brieven van hun geliefden in het buitenland. Hoewel alle correspondentie werd doorgelicht, maakten ambtenaren zich zorgen dat sommige brieven informatie konden bevatten die nuttig was voor de vijand. Ook antwoorden op brieven werden goed in de gaten gehouden.

© Getty Images

Be silent -

Vrouwen werden gezien als potentiële, zij het onschuldige, doorgeefluiken van intelligentie via roddels.

© Getty Images

Geregeerd door propaganda -

De Asmogendheden rekruteerden vrouwen om propaganda uit te zenden in een poging de Geallieerde troepen te demoraliseren. Een van de beruchtste van deze Engelstalige vrouwelijke omroepsters was Iva Toguri D'Aquino, oftewel 'Tokyo Rose'.

© Getty Images

Tokyo Rose -

Tokyo Rose was in feite een Amerikaanse die in Japan woonde toen de oorlog uitbrak. In haar uitzendingen beschimpte ze de troepen over de taak die voor hen lag om het Keizerlijke Japanse Leger te verslaan en vroeg ze zich af of vrouwen en vriendinnen thuis trouw bleven.

© Getty Images

Verschillende regels volgen -

Een andere Amerikaanse vrouw, Mildred Gillars, werd door Nazi-Duitsland gebruikt om vijandelijke propaganda uit te zenden op ongeveer dezelfde manier als Iva Toguri D'Aquino.

© Getty Images

Axis Sally -

Gillars was gestationeerd in Berlijn en werd door de Geallieerden 'Axis Sally' genoemd. Na haar gevangenneming na de oorlog werd ze de eerste vrouw die werd veroordeeld voor verraad tegen de Verenigde Staten.

© Getty Images

De troepen vermaken -

Het behoud van het moraal en het vertrouwen in de overwinning was van het grootste belang voor de Geallieerden. In de Verenigde Staten probeerden de United Service Organizations (USO) het 'thuis weg van huis' van de soldaten te zijn en ze begonnen een traditie van troepenvermaak en sociale voorzieningen. Marlene Dietrich was een van de grote Hollywoodsterren die de uitzending van de troepen graag opluisterde.

© Getty Images

Het datingspel reguleren -

Zowel grote namen als minder bekende talenten namen deel aan shows in binnen- en buitenland. Op Amerikaanse bodem stelde de USO enkele behoorlijk strenge regels op om vrouwen uit het spel van afspraakjes te houden.

© Getty Images

Strikte richtlijnen -

In richtlijnen voor jonge USO-gastvrouwen stond bijvoorbeeld een regel: "Geen enkele jongedame mag de Service Club verlaten voordat de dans voorbij is." Een andere regel waarschuwde: "Aan het einde van de dans zullen meisjes alleen met hun chaperonne vertrekken. Degenen die met eigen auto's komen, vertrekken direct na het bal."

© Getty Images

Voorzichtig behandelen -

De USO wist dat vrouwen belangrijk waren voor het moraal - mannen hadden gezelschap van vrouwen nodig. Maar de organisatie waarschuwde de meisjes voor vrouwen en vriendinnen die thuis niet genoemd werden.

© Getty Images

Vrouwen op de werkvloer -

In veel landen werden vrouwen tijdens de Tweede Wereldoorlog aangemoedigd om zich aan te sluiten bij vrouwelijke onderdelen van het leger of om deel te nemen aan industrieel werk of werk op de boerderij.

© Getty Images

Rosie de Klinkster -

Met uitzondering van verpleegsters mochten vrouwen niet in gevechtszones werken. Maar ze werden algemeen geaccepteerd in de industrie om de oorlogsinspanningen te helpen. In de Verenigde Staten was Rosie the Riveter een allegorisch cultureel icoon. Ze vertegenwoordigde de vrouwen die tijdens het conflict in fabrieken en op scheepswerven werkten.

© Getty Images

Uitdagingen aangaan -

Ze werden echter geconfronteerd met uitdagingen bij het overwinnen van ingesleten culturele stereotypen tegen werkende vrouwen. Een ander dringender probleem was het vinden van geschikte kinderopvang tijdens de werkuren.

© Getty Images

Toegestaan om op het land te werken -

In Groot-Brittannië werden de fabriekswetten die de werktijden regelden opgeschort en werd nachtwerk voor vrouwen toegestaan. Ondertussen zorgde het Women's Land Army op het platteland voor arbeidskrachten ter vervanging van de vele mannelijke landarbeiders die zich bij het leger hadden aangesloten. Maar de leden werden scherp in de gaten gehouden, omdat de vrees bestond dat sommige vrouwen in de verleiding zouden komen om na werktijd te gaan dwalen.

© Getty Images

Modeslachtoffers -

De vrouwenmode kreeg het zwaar te verduren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Om het tekort aan materiaal in oorlogstijd te compenseren, bootsten vrouwen het uiterlijk van stijlvolle nylonkousen na door hun benen te verven met jusbruiner of koffie. Soms maakten ze het af met een potloodnaad voor een nog authentiekere look.

© Getty Images

Persoonlijke offers -

Vrouwen werden zelfs aangemoedigd om zijden of nylon kousen weg te gooien, en daar was een goede reden voor. Gebruikte zijden kousen werden verwerkt tot poederzakjes voor de marine en gebruikte nylonkousen werden omgesmolten tot nylondraad voor de productie van parachutes.

© Getty Images

De oorlogsinspanning helpen -

Jongere vrouwen en meisjes besteedden veel van hun tijd op weekendkampen aan het breien van zeekousen en truien voor de bemanningen van konvooien in oorlogstijd.

© Getty Images

Gebruikskleding -

Zelfs de meest modebewuste vrouwen juichten de zogenaamde gebruikskleding toe. Het gebruikskledingprogramma, dat in Groot-Brittannië werd geïntroduceerd, zorgde ervoor dat er stof, kleding en schoenen beschikbaar waren, ongeacht de sociaaleconomische omstandigheden van de consument.

© Getty Images

Het dilemma van huisvrouwen -

Burgers in alle oorlogvoerende landen werden onderworpen aan voedselrantsoenering. In Groot-Brittannië begon de rantsoenering in 1940. Huisvrouwen werden plotseling geconfronteerd met het dilemma dat ze hun gezin moesten voeden met een fractie van wat voorheen beschikbaar was.

© Getty Images

Voedselrantsoenering -

De eerste producten die aan banden werden gelegd waren boter, suiker, spek en ham. Bij elke aankoop werd een coupon uit het rantsoenboek geknipt.

© Getty Images

Deelnemen aan de wachtrij -

Op het hoogtepunt van het conflict, rond 1942, was zo ongeveer alles wat eetbaar en te koop was, gerantsoeneerd. Voor winkels stonden lange rijen en veel mensen gingen vaak met lege handen weg.

© Getty Images

Beperkingen -

Als huisvrouwen moesten vrouwen goed nadenken. Ze moesten zuinig en creatief zijn. Ze moesten handig zijn in het huishouden. Gelukkig waren verse groenten en fruit overal verkrijgbaar, dus het was zinvol om je eigen groenten en fruit te kweken of om in contact te komen met een plaatselijke boer of tuinder.

Zie ook: De dubieuze rol van beroemde vrouwen tijdens WOII

Bronnen: (Imperial War Museum) (United Service Organizations) (The National WWII Museum) (Striking Women) 

© Getty Images