Vergeleken met Amerikaanse dollars
Alexander Selkirk, een Schotse kaper, strandde op het eiland Más a Tierra (nu bekend als het eiland Robinson Crusoe) in de Juan Fernández-archipel, Chili, na een meningsverschil met zijn bemanning. Zijn nederige verblijfplaats was een grot, zoals op de foto te zien is.
In 1704, nadat hij ermee had ingestemd te worden gestrand, verzamelde Selkirk enkele proviand, zoals voedsel, kleding, een musket en een bijbel, en ging van boord van het schip, Cinque Ports.
Selkirk moest wachten tot Februari 1709 voordat hij werd gered, die kwam in de vorm van kapitein Woodes Rogers en een bende kapers die op het eiland arriveerden. Het beroemde schipbreukeling-personage van Daniel Defoe in de roman 'Robinson Crusoe' uit 1719 werd geïnspireerd door het verhaal van Selkirk.
In 1858, toen hij nog maar 14 jaar oud was, bevond Narcisse Pelletier, een Franse scheepsjongen, zich verlaten op het schiereiland Cape York in Australië. Gelukkig werd hij verwelkomd in de Uutaalnganu, een Aboriginal-gemeenschap, en werd hij een geliefd lid van hun samenleving.
Pelletier werd 17 jaar later, in 1875, ongewild teruggestuurd naar Frankrijk, nadat hij was opgemerkt door de bemanning van een passerend schip, de John Bell.
Juana Maria, bekend als de "Lone Woman of San Nicolas", was een Indiaanse vrouw uit de Nicoleño-stam. Tragisch genoeg kwam haar stam om het leven, waardoor ze achttien jaar lang strandde op het eiland San Nicolas, gelegen voor de kust van Californië.
Juana Maria, gevonden door kapitein George Nidever in 1853, werd naar Santa Barbara gebracht, maar bezweek helaas slechts twee maanden later aan dysenterie.
Marguerite de La Rocque, een Franse edelvrouw, strandde rond het jaar 1542 ongeveer twee jaar op het Isle of Demons, dicht bij de Golf van Saint Lawrence in Quebec. Marguerite de La Rocque was naar verluidt van plan om naar een Canadese kolonie te reizen. toen ze een relatie vormde met een andere reiziger.
Bijgevolg werden ze allebei, samen met hun bediende, door de kapitein van het schip op een eiland achtergelaten. Zoals het verhaal gaat, werd Marguerite de La Rocque zwanger en slaagde erin te bevallen, hoewel haar partner en bediende helaas niet lang daarna overleed. De La Rocque werd gered door vissers en keerde terug naar Europa.
In 1815 strandde kapitein James Riley uit de Verenigde Staten nabij de kust van wat nu de Westelijke Sahara is. Hij en zijn bemanning trotseerden de Sahara, maar werden uiteindelijk gevangengezet door de Sahrawi-inwoners en tot slavernij gedwongen. Kapitein Riley documenteerde deze ervaring in zijn memoires 'Sufferings in Africa', gepubliceerd in 1817.
In 1921 begon Ada Blackjack aan een expeditie naar Wrangel Island, gelegen in de Noordelijke IJszee en tegenwoordig onderdeel van Russisch grondgebied. De Iñupiat-vrouw kreeg gezelschap van een klein team kolonisten.
Vanwege de slechte weersomstandigheden en de beperkte voedselvoorraad besloot een deel van het team te vertrekken op zoek naar hulp. Blackjack koos ervoor om bij een metgezel te blijven die op tragische wijze stierf. Ada Blackjack heeft opmerkelijk genoeg eenzaamheid gedurende maar liefst acht maanden doorstaan, totdat ze op 19 Augustus 1923 werd gered.
Fernão Lopes, een Portugese soldaat (niet de gelijknamige kroniekschrijver), sloot zich aan bij de moslims in India. Nadat hij gevangen was genomen, koos hij er vrijwillig voor om in ballingschap te leven op Sint-Helena, waar hij meer dan dertig jaar in eenzame opsluiting doorbracht.
Toen hij kon, besloot Lopes terug te keren naar Portugal om zich te herenigen met zijn familie. De koning verleende hem gratie en hij reisde vervolgens naar Rome. Daar ontsloeg paus Clemens VII hem van de zonde van afvalligheid. Lopes sprak zijn wens uit om terug te gaan naar zijn geliefde eiland, waar hij uiteindelijk in 1545 overleed.
In 1846 strandde de Engelse zeeman James Morrill voor de kust van Australië. Hij slaagde erin het vasteland te bereiken op een eenvoudig vlot en verbleef 17 jaar bij een groep Aboriginal Australiërs.
Poon Lim, een Chinese zeeman, maakte in 1942 een verschrikkelijke ervaring mee toen het Britse vrachtschip waarop hij voer, werd aangevallen door een nazi-U-boot in de Zuid-Atlantische Oceaan. Gestrand op een houten vlot overleefde Lim opmerkelijk genoeg 133 dagen voordat hij in 1943 voor de kust van Brazilië werd gered.
Deze afbeelding toont een nagemaakte weergave van Poon Lim aan boord van een vlot, speciaal gemaakt voor overlevingstraining door de Amerikaanse marine. Het buitengewone verhaal van Lim is ook opgenomen in de overlevingshandleidingen van de Royal Navy.
Philip Ashton, een visser uit Massachusetts, werd gevangengenomen door piraat Edward Low nabij Nova Scotia en negen maanden gevangen gehouden. In maart 1723 ontsnapte Ashton met succes toen ze aankwamen op een klein eiland voor de kust van Honduras.
Het eiland waar Phillip Ashton zijn toevlucht zocht was Ruatán. Daar bouwde hij een schuilplaats en voorzag hij in zijn levensonderhoud met een dieet bestaande uit fruit en rauwe schildpadeieren. In juni 1724 werd Ashton gered door een Brits schip, waardoor hij vervolgens een verslag schreef waarin hij zijn tijd als schipbreukeling vertelde.
Het doel van de Imperial Trans-Antarctic Expedition van Sir Ernest Shackleton was om een reeks voorraden over de Great Ice Barrier achter te laten voor een tweede groep die de rantsoenen zou gebruiken tijdens de tweede etappe van de expeditie.
De bemanning strandde echter in Januari 1915 en vanaf dat moment verslechterde hun situatie. De overlevenden werden pas in januari 1917 gered. Ook de tweede fase van de expeditie verliep niet zoals verwacht.
In 1916 strandde een groep van 22 mannen onder leiding van Ernest Shackleton van de Trans-Antarctische expeditie voor een periode van vier maanden op Elephant Island, gelegen buiten het Antarctisch Schiereiland.
In 1725 werd Leendert Hasenbosch, een Nederlandse scheepsofficier, als straf voor sodomie naar Ascension Island gestuurd. In 1726 ontdekten Britse zeelieden het dagboek van Hasenbosch en namen het mee naar huis. Het dagboek werd vervolgens gepubliceerd als 'Sodomy Punish'd.'
Otokichi, een Japanse jongen, stond voor een onzekere reis op zee die 14 maanden duurde, totdat hij in 1834 op het Olympisch Schiereiland van Washington aankwam. Eenmaal daar werd hij gevangengenomen door een inheemse stam en vervolgens overgedragen aan John McLoughlin van de Hudson's Bay Company. Otokichi werd later naar Macau vervoerd, waar hij zijn ambtstermijn begon als vertaler voor de Britten. Later werkte hij als bemanningslid in hun dienst.
Als jonge jongen strandde Nakahama Manjirō, een Japanse samoerai, in 1841 op Torishima, een eiland in de Stille Oceaan. Gelukkig werd Manjirō gered door een Amerikaans schip en naar de Verenigde Staten gebracht. Tijdens zijn tijd daar leerde hij ijverig Engels en navigatie, en speelde uiteindelijk een belangrijke rol bij het bevorderen van een sterke band tussen de twee naties.
In 1629 bevonden de Nederlandse soldaat Wouter Loos en scheepsjongen Jan Pelgrom de Bye van Bemel zich aan boord van de Batavia (replica afgebeeld) toen het schip verging op Morning Reef nabij Beacon Island, voor de Australische kust.
Na enige tijd begonnen de overlevenden ruzie te maken, wat resulteerde in een vreselijke slachting. Omdat ze op het Australische vasteland aanspoelden, overleefden Jan Pelgrom en Wouter Loos gelukkig langer. Helaas waagde de reddingsploeg zich echter nooit ver genoeg naar het zuiden om hen te redden.
De muiterij vond plaats op de HMS Bounty in April 1789 in de Stille Zuidzee. Negentien bemanningsleden werden verstoten, sommigen vonden hun toevlucht op Tahiti en anderen op Pitcairn Island. Een groep bleef tot 1808 verborgen op Pitcairn.
Het doel van de Jeannette-expeditie van 1879-1881, onder leiding van George W. De Long, was om via de Beringstraat de Noordpool te bereiken. Helaas nam de missie een tragische wending. Zestien maanden lang gevangen gezeten in het poolijs, wisten slechts 13 van de oorspronkelijke 33 bemanningsleden te overleven.
In 1965 wist een groep jonge jongens van een school te ontsnappen en een boot te stelen. Helaas kwamen ze in een storm terecht en strandden op het onbewoonde eiland 'Ata. Opmerkelijk genoeg konden deze jongens maar liefst 15 maanden overleven. Dit ongelooflijke verhaal diende als inspiratie voor de bekende roman 'Lord of the Flies' uit 1954 van William Golding.
Bronnen: (Geschiedenis) (Docastaway)
Gelukkige individuen die als schipbreukelingen overleefden
De echte tegenhangers van Robinson Crusoe
LIFESTYLE Overlevenden
Door de geschiedenis heen zijn er talloze incidenten geweest waarbij mensen schipbreukelingen werden. Deze individuen overleefden scheepswrakken en andere ongelukkige gebeurtenissen waardoor ze op afgelegen locaties strandden. Vervolgens moesten ze zich aanpassen aan hun nieuwe omgeving, terwijl ze eenzaamheid en ontberingen moesten doorstaan. Hoewel velen het niet overleefden om hun verhaal te vertellen, deden een paar gelukkigen dat wel. Dit zijn hun verhalen.
Klik door de galerij en ontmoet enkele van 's werelds bekendste schipbreukelingen.