Hoewel EU-landen met hun politieke en economische stabiliteit een populaire bestemming zijn, blijven de vluchtelingenaantallen laag vergeleken met het mondiale zuiden. Veel vluchtelingen verkiezen nabijgelegen landen voor veiligheid en willen zo snel mogelijk naar huis terugkeren.
Veel ontheemden hebben niet de financiële middelen die nodig zijn voor langeafstands-migratie naar Europa. Bovendien belemmeren toegangsbeperkingen in transit- en bestemmingslanden hun mogelijkheid om in de EU asiel te zoeken.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vangt het mondiale zuiden bijna de helft van alle migranten op en meer dan 75% van de geregistreerde vluchtelingen en intern ontheemden, wat de omvang van interregionale verplaatsing benadrukt.
De Centrale Middellandse Zeeroute verbindt Noord-Afrikaanse landen zoals Tunesië en Libië met Italië. Deze route fungeert als een samenkomstpunt voor migranten uit West-, Centraal- en Oost-Afrika.
De Centrale Middellandse Zeeroute is een van de drukste en dodelijkste migratieroutes. In 2023 bereikten bijna 160.000 mensen Europa via deze route, waarbij meer dan 2.000 doden werden geregistreerd.
Veel kinderen beginnen aan de Centrale Middellandse Zeeroute op zoek naar veiligheid en onderwijs. Deze minderjarigen worden geconfronteerd met tal van gevaren, zoals geweld, uitbuiting en gezondheidsproblemen, vaak terwijl ze alleen reizen en zonder enige steun.
De traumatische ervaringen van kindermigranten op de Centrale Middellandse Zeeroute kunnen leiden tot ernstige psychische problemen, waaronder posttraumatische stressstoornis. Veel kinderen hebben gespecialiseerde ondersteuningsdiensten nodig om hen te helpen omgaan met hun trauma en zich aan te passen aan nieuwe omgevingen.
Bij aankomst in Italië worden overlevenden vaak geplaatst in overvolle hotspotcentra die hun bewegingsvrijheid beperken. Hoewel de verwerking binnen 72 uur zou moeten gebeuren, duurt het vaak een tot twee maanden, wat de moeilijkheden voor kwetsbare mensen verder verergert.
Migratie in het Midden-Oosten is uiterst complex en volatiel, gedreven door langdurige conflicten in Syrië, Irak en Jemen. Deze oorlogen hebben miljoenen mensen ontheemd, wat een enorme migratiestroom door de regio veroorzaakt.
De Zuidwest-Azië route is een van de drukste migratieroutes ter wereld geworden, waarbij mensen uit Syrië, Irak, Iran, Afghanistan en Pakistan deze route vaak gebruiken om Turkije te bereiken en uiteindelijk Europa.
Naast conflict drijven economische tegenspoed en politieke instabiliteit de irreguliere migratie in Zuidwest-Azië. Mensen uit naburige landen verplaatsen zich binnen de regio of daarbuiten op zoek naar veiligheid en stabiliteit.
Veel migranten zijn afhankelijk van smokkelaars om grenzen onopgemerkt over te steken. Deze reizen zijn echter riskant, aangezien smokkelaars vaak kwetsbare migranten uitbuiten, waardoor ze blootstaan aan fysieke en psychologische schade.
Kinderen lopen bijzonder veel risico langs deze routes en worden vaak slachtoffer van mensenhandelaren. Veel van hen worden gedwongen tot arbeid of uitbuiting vanwege hun kwetsbaarheid en beperkte bescherming tijdens de reis.
De toestroom van migranten legt enorme druk op gastlanden in de regio, zoals Turkije, Libanon en Jordanië. Deze landen hebben vaak moeite om voldoende middelen, gezondheidszorg en onderdak te bieden aan de groeiende populatie ontheemden, wat leidt tot overvolle kampen en beperkte toegang tot basisvoorzieningen.
Een andere belangrijke route, de Zuidoost-Azië route, wordt gebruikt door migranten uit Myanmar en Bangladesh die gevaarlijke zeereizen riskeren, zoals over de Andamanzee, om bestemmingen zoals Indonesië, Thailand of Maleisië te bereiken. Deze reis stelt hen bloot aan aanzienlijke gevaren terwijl ze op zoek zijn naar veiligere omstandigheden en kansen.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vindt de meeste Afrikaanse migratie plaats binnen het continent, waarbij migranten op zoek gaan naar betere werkmogelijkheden in nabijgelegen landen. Deze migraties blijven vaak onopgemerkt, maar zijn van cruciaal belang voor de regionale economieën.
Belangrijke migratieroutes, zoals de Noord-Afrikaanse en de Centrale Middellandse Zeeroute, leiden migranten uit West- en Noord-Afrika richting Europa. Echter, ook Oost-Afrika en de Hoorn van Afrika ervaren hoge niveaus van interne migratie.
Migratie in Oost-Afrika wordt gedreven door conflicten, vervolging, armoede en milieu-problemen zoals droogtes. Veel mensen uit deze regio zijn gemotiveerd om veiligheid, stabiliteit of economische kansen te vinden.
De Oost-Afrika route, bekend om zijn gevaren, brengt migranten van de Hoorn van Afrika naar Jemen en andere Golfstaten. Deze route omvat het oversteken van zowel gevaarlijke land- als zeepassages.
Migranten steken vaak vanuit Djibouti en Somalië de Golf van Aden over naar Jemen, ondanks de hoge risico's. Velen hopen door te reizen naar rijkere Golfstaten voor betere kansen.
In 2023 registreerde Jemen ondanks intense regionale conflicten meer dan 92.000 migranten. Het werkelijke aantal kan hoger liggen, aangezien de langdurige instabiliteit in Jemen het moeilijk maakt om nauwkeurige gegevens bij te houden.
Voor de meeste migranten is Jemen slechts een doorgangspunt. Strenge Saudische grenscontroles en de gevaren van de reis bemoeilijken de inspanningen van migranten om de Golfstaten binnen te komen, wat nog meer risico's toevoegt aan een al gevaarlijke route.
Migratiestromen in Centraal-Amerika zijn nauw met elkaar verbonden, waarbij landen fungeren als herkomst-, doorvoer- en bestemmingspunten. Dagelijks vertrekken duizenden mensen op gevaarlijke reizen naar het noorden.
Extreme armoede, wijdverspreid geweld en beperkte onderwijskansen drijven families om te migreren. Velen worden ook gemotiveerd door het verlangen om zich te herenigen met familieleden die eerder naar het noorden zijn gemigreerd.
Voor veel migranten bieden irreguliere routes de enige weg naar het noorden. Deze belangrijkste migratieroute loopt vanuit Zuid-Amerikaanse landen, door Centraal-Amerika, richting Mexico en de VS.
Migranten, vooral niet-begeleide minderjarigen en vrouwen, zijn kwetsbaar voor mensenhandel, criminele bendes en mishandeling. Deze gevaren blijven bestaan, zelfs nadat ze de grens tussen de VS en Mexico zijn overgestoken, waardoor er voortdurende dreigingen zijn.
Gedeporteerde migranten keren vaak terug naar slechtere omstandigheden dan voorheen. Velen worden gestigmatiseerd, hebben schulden door hun reis, en worden opnieuw geconfronteerd met geweld, waardoor sommigen weinig andere keuze hebben dan opnieuw te proberen te migreren.
Niet-begeleide minderjarigen hebben vaak geen veilig thuis om naar terug te keren, waardoor ze een gemakkelijke prooi zijn voor bendes. Deze hopeloosheid drijft hen er vaak toe om opnieuw te proberen naar het noorden te migreren.
In 2023 alleen al trokken meer dan 105.000 kinderen door Guatemala, gemiddeld 400 per dag. Velen kwamen uit landen zoals Venezuela, Cuba, Ecuador, Haïti en Colombia.
Dit zijn de druktste migratieroutes ter wereld
Ze zijn ook uiterst gevaarlijk
LIFESTYLE Grenzen
Wereldwijde migratieroutes onthullen de schaal en complexiteit van bewegingen tussen continenten, waarbij miljoenen mensen vluchten voor armoede, geweld en politieke onrust. Van de Centrale Middellandse Zee-route die door migranten naar Europa wordt gebruikt, tot de gevaarlijke overtochten in Midden-Amerika, blootstellen deze routes migranten aan extreme risico's, waaronder mensenhandel, uitbuiting en levensbedreigende zeereizen. Vaak eindigen hun reizen op onbedoelde plaatsen, aangezien veel transitlanden de facto gastlanden worden langs deze migratiepaden.
Klik verder om de belangrijkste migratieroutes ter wereld te verkennen.