De heilige relikwieën van de Heilige Stoel
Wetenschappers waarschuwen al tientallen jaren voor de gevaren en gevolgen van klimaatverandering, ontbossing en exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van onze planeet. Deze gevolgen zijn nu al realiteit. Naast stijgende waterstanden, extreem weer en mislukte oogsten over de hele wereld, is ook een groot aantal dier- en plantsoorten aan het verdwijnen. Wetenschappers geloven dat de aarde al vijf massa-extincties heeft doorgemaakt, en velen vrezen dat we ons al midden in een zesde bevinden. Alleen al in de 21e eeuw zijn honderden soorten organismen verdwenen.
Benieuwd naar welke soorten we al kwijt zijn? Klik dan verder.
Deze grote, prachtige dieren waren ooit overvloedig aanwezig in vele delen van West-Afrika, voornamelijk Kameroen. Door de onophoudelijke ivoorstroperij werd de westelijke zwarte neushoorn in 2011 uitgestorven verklaard.
Een ondersoort van de Galapagos-schildpad, de laatste schildpad van het Pinta-eiland, stierf in 2012. Zijn naam was Lonesome George en zijn soort had sinds de 19e eeuw te kampen met verlies van leefgebied. Dit was voornamelijk te wijten aan ontbossing veroorzaakt door de vele invasieve geiten die op hun thuiseilanden werden geïntroduceerd.
De Formosaanse nevelpanter, die enkel voorkwam in Taiwan, was ooit een bloeiend roofdier in zijn thuisland. Helaas dreef de houtkap in Taiwan de mooie maar angstaanjagende katten steeds verder de bergen in, waardoor hun leefgebied kleiner werd totdat ze in 2013 uitgestorven werden verklaard.
Hoewel de meeste oorzaken voor uitsterven gemakkelijk aan te wijzen zijn, is dat niet het geval voor de Pyreneese steenbok, die ooit inheems was in de rotsachtige heuvels van de Spaanse Pyreneeën. Nadat de laatste steenbok, Celia genaamd, plotseling stierf door een vallende boom, verzamelden wetenschappers weefsel en DNA uit haar lichaam en kloonden daarmee een nieuwe steenbok. Helaas was de kloon ernstig gebrekkig en leefde hij slechts zeven minuten.
De oostelijke poema zwierf ooit langs de beboste berghellingen langs de oostkust van Noord-Amerika, van Quebec helemaal tot aan South Carolina, en naar het westen richting Illinois. Door jacht en ontbossing werd dit dier, ooit een belangrijk lid van de Noord-Amerikaanse voedselketen, in 2000 uitgestorven verklaard.
Soms aangeduid als de vale fuut, werd de Madagaskardodaars voor het laatst gezien in 1982. Wetenschappers bleven echter hopen op het voortbestaan van de vogel, aangezien het alleen endemisch was voor één meer diep in Madagaskar. Vanaf 2010 werd het officieel uitgestorven verklaard, maar van kleine futen (foto) wordt gedacht dat ze met de vale fuut hebben gepaard om een hybride soort te creëren.
De Yangtze-rivierdolfijn, algemeen bekend als baiji, was het slachtoffer van stroperij, riviervervuiling en overbevissing in de regio. Voor het laatst waargenomen in 2002, werd het in 2006 als 'functioneel uitgestorven' bestempeld, wat betekent dat zelfs als baiji nog bestond, er niet genoeg parende paren zijn om enige levensvatbare hoop voor de soort te vormen.
Hij hupste ooit rond in Costa Rica, maar sinds 1989 is de gouden niet meer gezien en in 2007 werd hij officieel uitgestorven verklaard. Wetenschappers geloven dat deze felgekleurde amfibie het slachtoffer was van klimaatverandering en een ziekte die bekend staat als chytridiomycose, die zowel besmettelijk als dodelijk is voor amfibieën.
De officiële mascotte van de prefectuur Ehime in Japan, de Japanse rivierotter, zwom en speelde ooit in grote aantallen in de rivieren in het gebied. Zoals maar al te vaak het geval is, werden deze prachtige wezens op enorme schaal gejaagd voor hun vacht en werden ze uiteindelijk opgejaagd, met de officiële aanduiding in 2012.
Een ondersoort van de ooit enorm succesvolle Javaanse neushoorn, die ooit in heel Zuidoost-Azië en Zuid-China werd aangetroffen. Hij werd in 2011 uitgestorven verklaard. Alle Javaanse neushoorns worden ernstig met uitsterven bedreigd, gedreven door stropers en jacht op trofeeën.
Deze kleine vleermuis, die alleen endemisch is voor Christmaseiland, een klein eiland ten zuiden van Indonesië, was nooit heel overvloedig. Deze soort dwergvleermuis werd in 2014 uitgestorven verklaard.
De Chinese lepelsteur bracht, vergelijkbaar met de zalm, het grootste deel van hun leven op zee door voordat ze terug de Yangtze-rivier zwommen om te paren. Nadat de bouw van de Gezhouba-dam in 1981 het migratiepatroon verstoorde, was het lot van de lepelsteur bepaald. De vis wordt nu als functioneel uitgestorven beschouwd, aangezien er sinds 2003 slechts twee vrouwtjes zijn waargenomen en sinds 1995 zijn er geen adolescente vissen meer waargenomen.
Ooit inheems in het Meer van Galilea, was de tristramella met lange kaken uniek omdat ze een van de weinige vissoorten waren die 'vaderlijk muilbroeden' beoefenden, waarbij het mannetje de eieren droeg en beschermde in zijn bek totdat ze uitkwamen. Een definitieve oorzaak van uitsterven moet nog worden vastgesteld, maar ze werden in 2014 officieel van de lijst met ernstig bedreigde soorten gehaald.
Pas ontdekt in 1973, werden ze in 2019 uitgestorven verklaard. Ze komen oorspronkelijk van het Hawaiiaanse eiland Maui en schrijven hun uitsterven toe aan de vernietiging van hun leefgebied.
De prachtige gifkikker is een andere levendige amfibie die ooit in Costa Rica inheems was en sindsdien is uitgestorven, althans gedeeltelijk als gevolg van een uitbraak van chytridiomycose. Het werd officieel uitgestorven verklaard in 2020 en voor het laatst gespot in 1992.
De Spix-ara, afkomstig uit Brazilië, is sinds 2019 in het wild uitgestorven. Hoewel er nog steeds een paar als huisdier in privégevangenschap bestaan, is het onzeker of de herintroductie van deze prachtige vogel terug in zijn oorspronkelijke habitat mogelijk zal zijn.
Hoewel sommige exemplaren van de Moorean-boomslak nog steeds in gevangenschap leven, zijn talloze pogingen tot herintroductie in het wild mislukt. De reden dat deze slakken niet langer in het wild kunnen bestaan, is voorspelbaar menselijk. De roofzuchtige roze wolfslak werd geïntroduceerd in hun oorspronkelijke habitat op Tahiti en de wilde populatie nam snel af in 2009.
Zoals het trieste geval is met veel inheemse Hawaiiaanse vogels, heeft de Maui 'akepa te maken gehad met verwoestend verlies van leefgebied. De laatste waarneming van deze prachtige vogel vond plaats in 1988 en wordt sinds 2018 algemeen als uitgestorven beschouwd.
Al decennia lang gestroopt voor hun ivoren hoorns. Ondanks de beste inspanningen van natuurbeschermingsgroepen bleven er door stroperij enkele van deze soort neushoorns over. In 2018 stierf de laatste mannelijke noordelijke witte neushoorn, Soedan, waardoor er nog maar twee vrouwtjes over waren, Najin en Fatu. Deze twee worden dag en nacht beschermd door stropers, in de hoop dat de ondersoort waardig kan sterven.
De slachtoffers van een aantal tragische factoren, de kromzwaard oryx, die ooit in overvloed door Noord-Afrika zwierf, werd in 2000 in het wild uitgestorven verklaard. Aanhoudende droogte, jacht en verlies van leefgebied hebben pogingen tot herintroductie doen mislukken.
Van deze unieke vissoort werd ooit gedacht dat het een mogelijk evolutionair puzzelstukje was. De gladde handvis leefde voor de kusten van Tasmanië en was het slachtoffer van overbevissing en vervuiling. Hoewel niet waargenomen sinds de 19e eeuw, waren wetenschappers terughoudend om het uitgestorven te verklaren. Dat deden ze pas in 2020.
In de plantenwereld vindt er ook uitsterving op grote schaal plaats. Bangladesh, een land dat bekend staat om meer dan 150 verschillende spectaculaire soorten orchideeën, kondigde in 2020 aan dat ongeveer 17% van deze soorten was uitgestorven als gevolg van ontbossing en opwarming van de aarde.
De bettong is een klein buideldier dat endemisch is voor Oceanië en dat kan worden omschreven als een kleine kangoeroe. Een ondersoort van bettong, de woestijnbettong, is sinds 1933 niet meer waargenomen en werd in 2016 officieel uitgestorven verklaard.
Een andere voormalige inwoner van Australië was de Steenbok-konijnrat. Men dacht dat dit kleine knaagdier het niet lang zou hebben volgehouden na de introductie van katten op het eilandcontinent, en het werd in 2016 uitgestorven verklaard.
Er zijn veel soorten dieren uitgestorven als gevolg van invasieve en niet-inheemse soorten die zijn meegebracht door reizigers die niet beter wisten. Deze soort rietzanger, inheems op het eiland Guam, was vroeger een algemeen verschijnsel op het hele eiland totdat de introductie van nieuwe roofdieren zoals katten en mulga-slangen ervoor zorgde dat de populaties drastisch daalden in 1968. De vogel is sinds 1969 niet meer waargenomen en hij werd uiteindelijk als uitgestorven bestempeld in 2016.
Een kleine soort vink, afkomstig van het Hawaiiaanse eiland Oahu, de O'ahu 'akialoa, werd voor het laatst gezien in 1894. Meer dan 100 jaar later werd hij uiteindelijk in 2016 uitgestorven verklaard.
Deze amfibieën waren ooit inheems in de biologisch diverse gebieden van de Zuid-Amerikaanse regenwouden, maar zijn sinds de jaren tachtig niet meer gezien. Hoewel deze ondersoort van de pad nog niet officieel uitgestorven is verklaard, is zijn lot vrijwel bezegeld.
Deze grote, groene succulent, endemisch voor de regio Oaxaca in Mexico, werd voor het laatst in het wild gespot in 2001. Nadat meerdere expedities er geen meer konden vinden, werd de agave lurida in 2021 in het wild uitgestorven verklaard.
Het Lanaomeer op de Filipijnen kende een lang jaar van verlies in 2021, toen 15 verschillende vissoorten die alleen in dat meer endemisch waren, als uitgestorven werden bestempeld. De oorzaken voor uitsterven varieerden van invasieve soorten tot vissen met dynamiet.
Prehistorische dieren waarvan je niet gelooft dat ze hebben bestaan
Bronnen: (Scientific American) (Treehugger) (Green Diary)
Deze dieren zijn uitgestorven in de 21e eeuw
Deze wezens zullen we nooit meer terugzien
LIFESTYLE Environment
Wetenschappers waarschuwen al tientallen jaren voor de gevaren en gevolgen van klimaatverandering, ontbossing en exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van onze planeet. Deze gevolgen zijn nu al realiteit. Naast stijgende waterstanden, extreem weer en mislukte oogsten over de hele wereld, is ook een groot aantal dier- en plantsoorten aan het verdwijnen. Wetenschappers geloven dat de aarde al vijf massa-extincties heeft doorgemaakt, en velen vrezen dat we ons al midden in een zesde bevinden. Alleen al in de 21e eeuw zijn honderden soorten organismen verdwenen.
Benieuwd naar welke soorten we al kwijt zijn? Klik dan verder.