Welk talent heb je verborgen?
De begrafenis van een paus is doordrenkt met eeuwenoude tradities, rituelen en symboliek, die de religieuze betekenis van het pausdom en de gebruiken van de katholieke kerk weerspiegelen. Van het moment van het overlijden van de paus tot de begrafenis, worden er een reeks rituelen uitgevoerd ter ere van de rol van de paus als leider van meer dan een miljard katholieken wereldwijd.
De dood van Benedictus XVI, een voormalige paus die leefde tijdens het huidige pontificaat van zijn opvolger, heeft echter de eerder vastgestelde tradities uitgedaagd en kan een nieuw precedent vestigen.
Als je de fascinerende procedures rondom de dood van een paus wilt ontdekken, klik dan nu door deze galerij.
De paus is de leider van de Rooms-Katholieke Kerk en de bisschop van Rome. Hij is de hoogste autoriteit in de katholieke hiërarchie en de geestelijke leider voor katholieken over de hele wereld. De paus wordt ook beschouwd als de opvolger van Sint-Petrus, een van de apostelen van Jezus Christus.
Naast het religieuze leiderschap van de paus is hij betrokken bij politieke, morele en sociale kwesties, waarbij hij vaak wereldwijd vrede, liefdadigheid en gerechtigheid bevordert.
De dood van een paus is somber en significant, en markeert het einde van een tijdperk voor de katholieke kerk en het begin van een overgangsperiode voor haar volgelingen.
De persoon die de dood van de paus formeel aankondigt, wordt de camerlengo genoemd, een pauselijke kamerheer die aanzienlijke autoriteit heeft over het Vaticaanse hof. De camerlengo moet het lichaam van de paus identificeren, zijn overlijden bevestigen voor de kerkelijke functionarissen en absolutie geven.
Er is een algemeen geloof dat beweert dat de ceremonie vereist dat de camerlengo de naam van de paus drie keer roept en met een zilveren hamer op zijn hoofd tikt. Het laatste is waarschijnlijk niet waar, en er is geen vast aantal of vereiste voor het roepen van de naam van de paus.
De camerlengo informeert vervolgens de vicaris van Rome over de dood van de paus, zodat hij het nieuws in de stad kan verspreiden. Echter, in het moderne medialandschap heeft het publiek deze informatie waarschijnlijk al gehoord tegen die tijd. Totdat er een nieuwe paus is gekozen, wordt de camerlengo de tijdelijke regent van Vaticaanstad.
De ring van de paus, bekend als de Visschersring, toont een afbeelding van Sint-Petrus, de visser uit Galilea, wat zijn rol als de eerste paus en de basis van de Rooms-Katholieke Kerk symboliseert. Bij de dood van de paus wordt de ring vernietigd.
Elke Visschersring is uniek voor de respectieve paus. Historisch gezien gebruikten pausen de ring als zegel op hun privécorrespondentie, dus de vernietiging van de ring na de dood van de paus was een noodzakelijke voorzorgsmaatregel tegen vervalsingen.
Na de dood van een paus gaat het Vaticaan een periode in die bekend staat als 'sede vacante' of 'lege troon' totdat er een nieuwe paus is gekozen. De Apostolische Kamer sluit de pauselijke appartementen af met waszegels en linten, wat traditioneel als een voorzorgsmaatregel tegen plunderingen wordt uitgevoerd.
De pauselijke appartementen worden afgesloten met waszegels en linten, en de Vaticaanse vlag wordt gehesen terwijl er munten worden geslagen om het begin van de sede vacante-periode aan te geven. De speciaal geslagen munten zijn bedoeld voor verzamelaars en kunnen helpen om de begrafeniskosten te dekken.
Sede vacante wordt ook wel het interregnum genoemd, de periode tussen twee pausen. In deze tijd roept het Vaticaan het College van Kardinalen bijeen, en binnen 15 tot 20 dagen na de dood van de paus moeten ze beginnen met de verkiezing van een nieuwe paus.
De rouwperiode voor een paus duurt negen dagen en staat bekend als de novendial. Deze duur vindt zijn oorsprong in de Romeinse periode en wordt gemarkeerd door negen requiemmissen.
Het lichaam van de paus ligt drie dagen na zijn dood in staat, zodat bezoekers hun laatste eer kunnen betuigen voor de begrafenis. Het lichaam is openbaar te bezichtigen in de Clementijnse Kapel van de Sint-Pietersbasiliek, na een initiële periode in de Clementijnse Zaal van het Apostolisch Paleis.
De periode van liggend in staat trekt bezoekers van over de hele wereld. Naar schatting kwamen 750.000 mensen hun laatste eer betuigen aan paus Johannes Paulus I in 1978, terwijl ongeveer een miljoen mensen de opbaring van paus Johannes Paulus II in 2005 bijwoonden.
Volgens de Apostolische Constitutie die in 1996 door paus Johannes Paulus II werd uitgegeven, moet de begrafenis van een paus binnen vier tot zes dagen na zijn overlijden plaatsvinden, zodat het publiek de tijd heeft om hun laatste eer te betuigen.
In de 12e eeuw codificeerde de Rooms-Katholieke Kerk welke kleuren voor verschillende gelegenheden gebruikt zouden worden. Tijdens de rouwperiode na de dood van een paus dragen de geestelijken rode gewaden tijdens specifieke liturgische ceremonies.
Volgens de Rooms-Katholieke Kerk betekent het dragen van rood tijdens deze periode liefde, martelaarschap, vuur en bloed. Wanneer de paus ter ruste wordt gelegd, wordt hij gekleed in rode gewaden, wat zijn martelaarschap en de offers die voor het geloof zijn gebracht symboliseert.
Historici geloven dat het dragen van rood voor rouw een begrafenistraditie is uit oosterse tradities en het Byzantijnse Rijk die tussen 330 n.Chr. en 1453 naar Rome is geïmporteerd.
Volgens de instructies in de "Ordo Exsequiarum Romani Pontificis," die voor het eerst publiekelijk werd gemaakt na de dood van Johannes Paulus II, zijn pauselijke begrafenissen verdeeld in drie fasen, die elk op verschillende locaties en voor verschillende samenkomsten worden gehouden.
De eerste fase van de begrafenis omvat een mis die wordt gevierd over de paus terwijl hij op zijn doodskist ligt. De tweede fase vindt plaats op het Sint-Pietersplein, waar de mis wordt gevierd voor de Sint-Pietersbasiliek en tot drie uur kan duren.
De laatste fase van de begrafenisstoet omvat het vervoer van de paus naar zijn laatste rustplaats. Paus Johannes Paulus II en paus Paulus VI zijn de enige pausen die zijn begraven, terwijl hun voorgangers zijn bijgezet onder de Sint-Pietersbasiliek.
Een pauselijke begrafenis kan miljoenen bezoekers trekken, zowel binnen Vaticaanstad als daarbuiten. Schermen en kijkplatforms worden opgezet om ervoor te zorgen dat de menigte de ceremonie kan bijwonen. Tijdens de begrafenis van paus Johannes Paulus II waren Italiaanse functionarissen bereid de stad te sluiten als deze zijn capaciteit bereikte.
Met miljoenen bezoekers en publieke figuren die hun laatste eer betuigen aan een overleden paus, wordt een pauselijke begrafenis een grote veiligheidsoperatie. Vaticaanse regels verbieden iedereen, behalve de eigen beveiliging, om vuurwapens binnen de stad te dragen, maar er worden vaak extra veiligheidsmaatregelen getroffen om de veiligheid van alle aanwezigen te waarborgen.
Paus Benedictus XVI, die op 31 december 2022 overleed, doorbrak 600 jaar precedent door af te treden van het pausdom in plaats van tot aan zijn dood te dienen. Zijn laatste jaren bracht hij weg van de publieke belangstelling, terwijl paus Franciscus de Kerk leidde. Dit vormde een uitdaging voor Vaticaanstad: hoe moet je een begrafenis voor een voormalige paus uitvoeren terwijl de huidige paus nog leeft?
Dagen voor de begrafenis werd besloten dat de begrafenis van paus Benedictus XVI eenvoudiger zou zijn in vergelijking met de typische pauselijke begrafenis. Hoewel de rouwperiode minder extravagant was, werd hij toch ter ruste gelegd in de Sint-Pietersbasiliek in de traditionele rode gewaden. Paus Franciscus zelf leidde de ceremonie.
Met de onzekere gezondheid van paus Franciscus is er veel gespeculeerd of het ontslag van paus Benedictus XVI en de vereenvoudigde begrafenis een nieuw precedent voor toekomstige pauselijke begrafenissen zouden kunnen vestigen.
Hoewel elke rooms-katholieke man technisch gezien tot paus kan worden gekozen, is elke paus sinds 1379 geselecteerd uit het College van Kardinalen, de groep die de stemmen uitbrengt tijdens het conclaaf. Als een kardinaal twee derde van de stemmen krijgt, wordt hij de nieuwe paus.
De stembiljetten worden na de stemmen verbrand, eenmaal in de ochtend en eenmaal in de middag. Als er geen paus is gekozen, worden de stembiljetten verbrand met een chemisch middel dat zwarte rook produceert. Als de rook echter wit is, bevestigt dit dat er een nieuw hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk is.
Ongeveer 30 tot 60 minuten na de witte rook verschijnt de nieuwe paus op het balkon met uitzicht op het Sint-Pietersplein. De woorden "Habemus Papam" (Latijn voor "We hebben een paus") worden aangekondigd, en de nieuwe paus wordt geïntroduceerd met zijn gekozen pauselijke naam.
Bronnen: (CNN) (Grunge) (Britannica) (History)
Wat gebeurt er als de paus overlijdt?
Eeuwenlange traditie bepalen hoe een paus ter ruste wordt gelegd
LIFESTYLE Dood
De begrafenis van een paus is doordrenkt met eeuwenoude tradities, rituelen en symboliek, die de religieuze betekenis van het pausdom en de gebruiken van de katholieke kerk weerspiegelen. Van het moment van het overlijden van de paus tot de begrafenis, worden er een reeks rituelen uitgevoerd ter ere van de rol van de paus als leider van meer dan een miljard katholieken wereldwijd.
De dood van Benedictus XVI, een voormalige paus die leefde tijdens het huidige pontificaat van zijn opvolger, heeft echter de eerder vastgestelde tradities uitgedaagd en kan een nieuw precedent vestigen.
Als je de fascinerende procedures rondom de dood van een paus wilt ontdekken, klik dan nu door deze galerij.