Het komt ook vaak voor dat slachtoffers van moderne slavernij weinig of geen identificatiedocumenten hebben. Als ze wel een paspoort of identiteitskaart hebben, is het mogelijk dat iemand anders hier de controle over heeft.
Een andere belangrijke aanwijzing is het gebrek aan toegang tot post of een telefoon. Mensenhandelaren willen het contact van hun slachtoffers met anderen minimaliseren en zullen daarom vaak de toegang tot communicatiemiddelen afsluiten.
Slachtoffers van moderne slavernij ontvangen vaak weinig tot geen betaling. Hun loon gaat naar de persoon die hen uitbuit, waardoor ze nooit geld lijken te hebben, ondanks dat ze lange uren werken.
In deze situaties proberen de andere mensen in de groep vaak oogcontact te vermijden en zorgen ze ervoor dat ze niet aangesproken worden.
Over het algemeen kunnen mensen die slachtoffer zijn van moderne slavernij bang en verward overkomen. Ze zijn vaak terughoudend om iemand over hun situatie te vertellen.
Laten we nu enkele specifieke tekenen van gedwongen arbeid bekijken. Dit is het geval wanneer werk wordt verricht onder dreiging van een straf, of wanneer de persoon zich niet vrijwillig heeft aangeboden en niet vrij is om te vertrekken.
Iemand die aan gedwongen arbeid wordt onderworpen, kan enkele of alle bovenstaande algemene tekenen vertonen, evenals enkele van de volgende, meer specifieke, aanwijzingen.
Slachtoffers van gedwongen arbeid werken vaak extreem lange uren. Ze kunnen verplicht worden om enorme hoeveelheden overuren te maken, vaak met weinig of geen pauzes.
Ze kunnen ook verplicht worden om hun eigen gereedschap of uitrusting te betalen, ondanks het feit dat ze in de eerste plaats geen fatsoenlijk loon ontvangen.
Mensen die gedwongen arbeid verrichten, hebben meestal geen arbeidscontract of documentatie. Als ze dat wel hebben, wordt hen waarschijnlijk de toegang ertoe ontzegd.
Er zijn ook specifieke tekenen waar je op moet letten als je vermoedt dat iemand vastzit in een situatie van gedwongen seksuele uitbuiting.
Slachtoffers van seksuele uitbuiting kunnen ook worden aangetroffen terwijl ze op de werkplek slapen, en ze lijken vaak weinig persoonlijke bezittingen te hebben, vooral als het om kleding gaat.
Het is ook gebruikelijk dat mensen in deze situatie streng worden gecontroleerd. Slachtoffers van gedwongen sekswerk worden meestal opgehaald en afgezet op hun werkplek.
De moeilijkst te herkennen vorm van moderne slavernij is huishoudelijke slavernij. Dit komt doordat het uitsluitend binnen een privéwoning kan plaatsvinden.
Sommige slachtoffers van huishoudelijke slavernij worden uitsluitend in deze context uitgebuit, terwijl anderen thuis gedwongen huishoudelijke taken uitvoeren en tegelijkertijd elders worden uitgebuit.
Een slachtoffer van huishoudelijke slavernij woont en werkt meestal in een familiehuis, maar heeft vaak geen fatsoenlijke plek om te slapen of mag niet met de rest van de familie mee-eten.
Ze werken waarschijnlijk extreem lange uren, soms zelfs 24 uur per dag. Meestal verlaten ze het huis niet zonder hun werkgever.
Laten we tot slot enkele tekenen van een gedwongen huwelijk bekijken. Dit is een vorm van moderne slavernij die voornamelijk vrouwen en meisjes treft.
Een gedwongen huwelijk vindt plaats wanneer iemand wordt gedwongen om in een huwelijk te blijven waarmee hij of zij niet heeft ingestemd. Het huwelijk wordt vervolgens gebruikt om de persoon op andere manieren uit te buiten, zoals door middel van huishoudelijke slavernij.
Het is belangrijk op te merken dat een gedwongen huwelijk anders is dan een gearrangeerd huwelijk, waarbij de betrokken partijen kunnen kiezen om het niet door te laten gaan.
Iemand die vastzit in een gedwongen huwelijk kan een aantal algemene signalen vertonen. Daarnaast mogen ze mogelijk het echtelijk huis niet verlaten, tenzij ze worden vergezeld door hun echtgenoot of een begeleider.
Een gedwongen huwelijk zorgt er ook voor dat mensen plotseling afwezig zijn van werk, of zelfs van school in het geval van jonge slachtoffers. Sommige slachtoffers zijn zelfs jonger dan 16 jaar wanneer ze trouwen.
Tot slot leidt vastzitten in een gedwongen huwelijk vaak tot een verslechtering van de fysieke en/of mentale gezondheid. Slachtoffers mogen meestal niet zonder begeleiding naar doktersafspraken gaan.
Bronnen: (Hope for Justice) (Anti-Slavery International)
Shein-werknemers maken werkweken van 75 uur om aan de productieeis te voldoen
De meeste werknemers hebben maar één vrije dag per maand
LIFESTYLE Mensenhandel
Als je dacht dat slavernij tot het verleden behoorde, dan heb je het mis. Volgens Anti-Slavery International zitten er op dit moment wereldwijd bijna 50 miljoen mensen gevangen in een situatie van moderne slavernij. Hoe schokkend het ook klinkt, moderne slavernij komt in elk land ter wereld voor, en vaak recht onder onze neus.
Shein, nog steeds in privébezit, werd in 2023 geschat op ongeveer €64,35 miljard. Het bedrijf vertrouwt erop dat arbeiders ongeveer 75 uur per week naaien met slechts één vrije dag per maand, waarmee ze de Chinese arbeidswetten overtreden, aldus sommige werknemers die met de BBC spraken.
Dergelijke lange werktijden zijn gebruikelijk in Guangzhou, een grote industriestad waar veel arbeiders op het platteland naartoe gaan om meer geld te verdienen, en in China, het belangrijkste productiecentrum ter wereld. Toen het bedrijf om commentaar werd gevraagd, deelde het in een verklaring mee dat "Shein zich inzet voor een eerlijke en waardige behandeling van alle werknemers binnen onze toeleveringsketen".
Moderne slavernij kan vele vormen aannemen. Het omvat, maar is niet beperkt tot, dwangarbeid, gedwongen huishoudelijke slavernij en gedwongen huwelijken. Als het gaat om het herkennen van de signalen, zijn er een aantal algemene indicatoren waar je op moet letten en een aantal meer specifieke, afhankelijk van de situatie.
Nieuwsgierig? Lees verder voor meer informatie.