Het verrassende verband tussen politieke strategie en gezondheidsbeleid
De aanvallen van Houthi-rebellen op de scheepvaart in de Rode Zee hebben de aanhoudende burgeroorlog in Jemen, die in 2014 begon, benadrukt. Een burgeroorlog wordt gedefinieerd als een oorlog tussen burgers van hetzelfde land. Deze niet-internationale gewapende conflicten zijn vaak langdurig en wreed, en sommige duren tientallen jaren. En een burgeroorlog is niets nieuws. De geschiedenis vermeldt dat dit soort militaire gevechten al in de oudheid plaatsvonden. Maar wat zijn de dodelijkste burgeroorlogen ter wereld?
Klik verder en beleef enkele van de ergste oorlogen die binnen dezelfde staat hebben plaatsgevonden opnieuw.
Dit wordt ook wel de Romeinse Burgeroorlog genoemd en was een van de laatste politiek-militaire conflicten van de Romeinse Republiek vóór de reorganisatie ervan in het Romeinse Rijk. Het werd uitgevochten tussen twee facties onder leiding van respectievelijk Gaius Julius Caesar en Gnaeus Pompeius Magnus (Pompeius). Het eindigde met een keizersnede-overwinning, waarbij meer dan 15.000 Pompeianen om het leven kwamen, terwijl Caesar er slechts 200 verloor.
Onenigheid onder de edelen over de heerschappij van Hormizd IV, de Sassanidische koning der koningen van Iran, leidde uiteindelijk tot de Sassanidische burgeroorlog. Het gevoel was wederzijds: Hormizd IV had een hekel aan en wantrouwde de adel en in het bijzonder de Mihranidische usurpator Bahram Chobin. De oorlog eindigde met de omverwerping van Chobin en het herstel van de Sassanidische familie als heersers van Iran.
De lange periode van sporadische burgeroorlogen waar het Koninkrijk Denemarken van 1131 tot 1157 onder leed, eiste talloze levens en de dood van zeven koningen. Een opvolgingsoorlog die van 1146 tot 1157 werd uitgevochten, maakte uiteindelijk een einde aan de vijandelijkheden waarbij Valdemar I, nadat hij al zijn rivaliserende pretendenten had overleefd, de enige koning van Denemarken werd.
De Armagnac-Bourgondische burgeroorlog was een conflict dat plaatsvond tussen twee cadettentakken van de Franse koninklijke familie, het Huis van Orléans (Armagnacs) en het Huis van Bourgondië (Bourgondiërs), en maakte op zijn beurt deel uit van de Honderdjarige Oorlog. Het begon met de moord op Lodewijk I, hertog van Orléans in Parijs in November 1407. Een ander spraakmakend slachtoffer van de oorlog was Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië.
De Wars of the Roses waren een reeks burgeroorlogen die om de troon van Engeland werden uitgevochten tussen aanhangers van het Huis van Lancaster, de Lancastrians, en aanhangers van het Huis van York, de Yorkists. De meningsverschillen werden bijgelegd tijdens de Slag om Bosworth Field in 1485 toen Henry Tudor van het Huis van Lancaster koning Richard III versloeg om de troon te bestijgen als koning Hendrik VII.
Een geschil tussen een hoge functionaris, Hosokawa Katsumoto, en een regionale heer, Yamana Sōzen, escaleerde tot een landelijke burgeroorlog die grotendeels in de keizerlijke hoofdstad Kyoto werd uitgevochten en tijdens herhaalde gevechten bijna volledig werd verwoest door strijders. De Ōnin-oorlog eindigde zonder duidelijke overwinning of nederlaag en blijft een van de grootste burgeroorlogen in de Japanse geschiedenis.
De Inca-burgeroorlog, ook wel bekend als de Inca-dynastieke oorlog, werd uitgevochten tussen de halfbroers Huáscar en Atahualpa over de opvolging van de troon van het Inca-rijk na de dood van hun vader, Huayna Capac. Atahualpa (foto) kreeg de overhand om keizer te worden, maar zijn regering was van korte duur. Atahualpa werd opgehangen door Francisco Pizarro toen de Spaanse veroveraars de stad Cajamarca plunderden.
De Franse godsdienstoorlogen waren een reeks van acht conflicten tussen protestantse (hugenoten) en katholieke facties in Frankrijk die 36 jaar duurden. Tussen de twee en vier miljoen mensen stierven door geweld, hongersnood of ziekte die rechtstreeks veroorzaakt waren door het conflict voordat de protestantse koning Hendrik IV zich in het belang van de vrede tot het katholicisme bekeerde.
De Engelse Burgeroorlog verwijst eigenlijk naar een aantal afzonderlijke conflicten die tussen 1642 en 1651 in het Koninkrijk Engeland werden uitgevochten. Royalisten en parlementariërs kwamen herhaaldelijk met elkaar in botsing, zoals de Slag bij Naseby in 1645. De oorlog werd uiteindelijk gewonnen door Cromwells roundheads, nadat waarbij koning Charles I zijn hoofd verloor op het schavot.
De weinig bestudeerde Choctaw-burgeroorlog was een periode van economische en sociale onrust onder het Choctaw-volk, die ontaardde in een burgeroorlog. Er braken vijandelijkheden uit tussen rivaliserende facties binnen de Choctaw over de vraag hoe de handelsbetrekkingen van de stammen met Britse en Franse kolonisten zouden moeten zijn. Uiteindelijk werden de betrekkingen met de Fransen versterkt, terwijl de handel met de Britten werd verbroken.
De Taiping-opstand blijft een van de duurste burgeroorlogen uit de geschiedenis in termen van mensenlevens. Het conflict resulteerde in naar schatting 20 tot 30 miljoen doden, ongeveer een tiende tot een twintigste van de Chinese bevolking op dat moment.
De Amerikaanse Burgeroorlog, een van de beroemdste burgeroorlogen uit de geschiedenis, was in wezen het hoogtepunt van de strijd tussen de voor- en tegenstanders van de slavernij die dateerde vanaf de oprichting van de Verenigde Staten. De overwinning van de Unie op de Confederatie veranderde voor altijd de samenstelling van de natie. In totaal kostte de oorlog tussen de 620.000 en 750.000 soldaten het leven.
In een gewapende strijd die de aard van het Chileense politieke leven dramatisch veranderde, zag de burgeroorlog van 1891 de strijdkrachten die het Congres steunden en de strijdkrachten die de president, José Manuel Balmaceda steunden, met elkaar in botsing komen door middel van een confrontatie tussen het Chileense leger en de Chileense marine. koos de kant van respectievelijk de president en het congres. Het conflict eindigde met de nederlaag van het Chileense leger en de presidentiële strijdkrachten, met als gevolg dat president Balmaceda zelfmoord pleegde.
De Russische Burgeroorlog werd aangewakkerd door de Oktoberrevolutie, die op zichzelf een sleutelmoment was in de grotere Russische Revolutie. De burgeroorlog werd voornamelijk uitgevochten tussen de ‘Roden’, geleid door de bolsjewieken, en de ‘Witten’, een politiek diverse coalitie van anti-bolsjewieken. Het conflict bracht dood en lijden voor miljoenen mensen, ongeacht hun politieke oriëntatie. De finale betekende ook het einde van de Russische Revolutie, waarbij het land zijn monarchie afschafte en een socialistische regeringsvorm aannam.
De weinig bekende Finse Burgeroorlog vond plaats van 27 Januari tot 15 Mei 1918 en werd uitgevochten tussen Wit Finland en de Finse Socialistische Arbeidersrepubliek (Rood Finland). Het resulteerde in een overwinning van de Finse blanken - in feite een overwinning voor de onafhankelijkheid van het Russische rijk.
De Ierse Burgeroorlog was een bitter conflict tussen degenen die het Anglo-Ierse Verdrag (1921) steunden, dat een einde maakte aan de Ierse Onafhankelijkheidsoorlog, en degenen die zich verzetten tegen het verdrag, dat een onafhankelijke Ierse Vrijstaat binnen het Britse Rijk creëerde.
De Chinese burgeroorlog, die met tussenpozen tussen Chinese nationalisten en de krachten van de Chinese Communistische Partij werd uitgevochten, eindigde toen de nationalisten onder Chiang Kai-shek naar het eiland Taiwan evacueerden om verder te gaan als de Republiek China, terwijl de communisten onder Mao Tse-Shek evacueerden naar het eiland Taiwan om verder te gaan als de Republiek China. Tung vestigde de Volksrepubliek China op het vasteland. Honderdduizenden strijders en burgers stierven gedurende een periode van 22 jaar.
De constitutionalistische revolutie, ook wel de Paulista-oorlog of de Braziliaanse burgeroorlog genoemd, zette de bevolking van de Braziliaanse staat São Paulo tegen de federale regering van Getúlio Vargas. De oorzaken van de oorlog lagen in het traditionele machtsevenwicht tussen de twee grootste staten van het land, dat als gevolg van de economische depressie uiteenviel. Hoewel de federalisten aanvankelijk het initiatief hadden, kozen de meeste andere staten uiteindelijk de kant van São Paulo, wat resulteerde in een overwinning van de rebellen. De Oude Republiek werd omvergeworpen en er werd een Constitutionele Vergadering gekozen.
De Spaanse Burgeroorlog, een bloedig driejarig conflict tussen nationalisten en republikeinen, eiste het leven van ongeveer 450.000 mensen aan beide kanten van de scheidslijn. Het eindigde met een overwinning voor Francisco Franco, die tot aan zijn dood in 1975 over Spanje regeerde.
De Griekse burgeroorlog brak feitelijk uit in December 1944, waardoor Britse troepen in de strijd in Athene betrokken raakten. Groot-Brittannië trok zich begin 1947 formeel terug uit Griekenland, maar tegen die tijd vond er een grootschalige, door de communisten gedomineerde opstand plaats tegen de gevestigde regering van het koninkrijk Griekenland. De regering had uiteindelijk de overhand, hoewel er 158.000 mensen omkwamen bij de gevechten.
Gevochten tussen Nigeria en de Republiek Biafra, een secessionistische staat die zich in 1967 onafhankelijk had verklaard van Nigeria, ging wat bekend werd als de Nigeriaanse burgeroorlog meer over het terugwinnen van vitale oliefaciliteiten aan de kust door de federale overheid dan over het veiligstellen van het welzijn van het Igbo-volk. de etnische groep die Biafra vertegenwoordigde. Ongeveer 30.000 Biafranen werden gedood tijdens daadwerkelijke gevechten: nog eens twee miljoen stierven door honger en ziekte.
De Cambodjaanse burgeroorlog, die zich afspeelt tegen de achtergrond van de oorlog in Vietnam, werd uitgevochten tussen de strijdkrachten van de Communistische Partij van Kampuchea (bekend als de Rode Khmer, gesteund door Noord-Vietnam en de Vietcong) tegen de regeringstroepen van het koninkrijk Cambodja. . Het conflict leidde tot de Cambodjaanse genocide, een van de bloedigste in de geschiedenis.
De Ethiopische burgeroorlog begon in September 1974 toen de marxistische Derg een staatsgreep pleegde tegen keizer Haile Selassie. Het duurde totdat het Ethiopische Revolutionaire Democratische Volksfront, een coalitie van rebellengroepen, de regering omver wierp. Een half miljoen mensen kwamen om bij gevechten, en nog eens 1,2 miljoen stierven door hongersnood.
De Libanese burgeroorlog, die in 1975 uitbrak, was een veelzijdig gewapend conflict dat het land verscheurde en naar schatting 150.000 levens eiste. De gevechten leidden ook tot een uittocht van een miljoen mensen uit Libanon.
De naderende onafhankelijkheid van Angola van Portugal in 1975 leidde tot een burgeroorlog die, hoewel een machtsstrijd tussen twee voormalige antikoloniale guerrillabewegingen, ook uitgroeide tot een concurrentiestrijd uit de Koude Oorlog tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten. Toen de oorlog voorbij was, waren naar schatting 500.000 tot 800.000 Angolezen omgekomen.
Acht jaar van geweld tijdens de Eerste Liberiaanse Burgeroorlog, waarbij president Samuel Doe werd omvergeworpen door het Nationaal Patriottisch Front van Liberia onder leiding van Charles Taylor, eiste het leven van minstens 200.000 mensen, inclusief burgers. De Tweede Liberiaanse Burgeroorlog duurde van 1999 tot 2003 en was even wreed.
Een van de meest woeste burgeroorlogen uit de recente geschiedenis, de gevechten die plaatsvonden tussen de Rwandese strijdkrachten, die de regering van het land vertegenwoordigden, en het rebellen Rwandese Patriottische Front (RPF) tijdens de Rwandese burgeroorlog, kwamen voort uit het langlopende geschil tussen de Rwandese Hutu- en Tutsi-groepen binnen de Rwandese bevolking. In de loop van ongeveer honderd dagen werden tussen de 500.000 en een miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's gedood voordat het RPF een holle overwinning claimde.
De burgeroorlog in Sierra Leone begon toen het Revolutionair Verenigd Front (RUF) onder Foday Sankoh, met steun van de Liberiaanse rebellenleider Charles Taylor en zijn groep, het Nationaal Patriottisch Front van Liberia, probeerde de regering van president Joseph Momah omver te werpen. De oorlog was bijzonder wreed omdat beide partijen vaak werden gefinancierd met "bloeddiamanten" die werden gewonnen met behulp van slavenarbeid.
De Eerste Congo-oorlog wordt herinnerd als de Eerste Wereldoorlog in Afrika, vanwege het onophoudelijke moorden en sterven dat niets leek uit te halen. Het vond vooral plaats in Zaïre (dat daarbij werd omgedoopt tot de Democratische Republiek Congo), met grote overloopeffecten naar Soedan en Oeganda. Het burgerconflict culmineerde in een buitenlandse invasie die de Zaïrese president Mobutu Sese Seko (foto) verving door de rebellenleider Laurent-Désiré Kabila. De onstabiele regering van de nieuwe zittende partij vormde het toneel voor de Tweede Congo-oorlog van 1998-2003.
De Jemenitische burgeroorlog begon in 2014 toen Houthi-troepen de hoofdstad Sanaa overnamen, gevolgd door een snelle Houthi-overname van de regering. De Houthi’s zijn momenteel verwikkeld in verdere conflicten rond het aanvallen van de internationale scheepvaart in de Rode Zee.
Bronnen: (The National WWII Museum) (Ministerie van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten)
De dodelijkste burgeroorlogen ter wereld
De ergste conflicten uit de geschiedenis op eigen grondgebied
LIFESTYLE Geschiedenis
De aanvallen van Houthi-rebellen op de scheepvaart in de Rode Zee hebben de aanhoudende burgeroorlog in Jemen, die in 2014 begon, benadrukt. Een burgeroorlog wordt gedefinieerd als een oorlog tussen burgers van hetzelfde land. Deze niet-internationale gewapende conflicten zijn vaak langdurig en wreed, en sommige duren tientallen jaren. En een burgeroorlog is niets nieuws. De geschiedenis vermeldt dat dit soort militaire gevechten al in de oudheid plaatsvonden. Maar wat zijn de dodelijkste burgeroorlogen ter wereld?
Klik verder en beleef enkele van de ergste oorlogen die binnen dezelfde staat hebben plaatsgevonden opnieuw.