© Getty Images

Wegen -

De uitbreiding van het christendom wordt grotendeels toegeschreven aan de aanwezigheid van Romeinse wegen. Deze wegen, die een uitgestrekt rijk omspanden, stelden vroegchristelijke figuren zoals de apostel Paulus in staat de boodschap van het evangelie te doorkruisen en te verspreiden.

© Getty Images

Wegen -

De christelijke boodschap van hoop sprak velen aan die te maken hadden met sociale problemen zoals armoede, en deze wegen vergemakkelijkten de verspreiding ervan naar de grote steden.

© Getty Images

Christenen noemden zichzelf geen christenen -

De Bijbel zegt niet dat Jezus zijn volgelingen ooit ‘christenen’ noemde. In plaats daarvan identificeerden zijn discipelen zichzelf als ‘heiligen’ of aangesloten bij ‘De Weg’.

© Getty Images

Christenen noemden zichzelf geen christenen -

De term ‘heiligen’ komt van het Griekse woord hagios, dat ‘heilig’ of ‘heilig’ betekent. Aan de andere kant verwijst ‘De Weg’ naar het Hebreeuwse concept van halacha, een reeks richtlijnen voor het joodse leven.

© Getty Images

Maar toen begonnen ze zichzelf christenen te noemen -

Pas in Handelingen 11:26 vinden we een verwijzing naar 'christenen', wanneer de leiders van Antiochië deze gebruiken om de volgelingen van Christus te beschrijven. Er staat: "[...] De discipelen werden in Antiochië voor het eerst christenen genoemd."

© Getty Images

De vroege christenen versoepelden de regels -

Jezus, een joodse man, onderwees in de eerste plaats joodse individuen, maar zijn leringen trokken ook aanhangers van niet-joden (niet-joodse mensen).

© Getty Images

De vroege christenen versoepelden de regels -

Velen die een heidense achtergrond hadden, hielden zich niet aan de Joodse principes en besloten zich niet aan de dieetbeperkingen te houden.

© Getty Images

De vroege christenen versoepelden de regels -

Bovendien werden niet-joodse mannen niet besneden. In de loop van de tijd werden deze regels en gebruiken van de Joodse gemeenschap soepeler met de opkomst van het vroege christendom en het groeiende aantal heidenen dat het geloof omarmde.

© Getty Images

De vervolging vond plaats in fasen -

De vervolging van christenen in het oude Rome vond plaats in verschillende perioden. In feite vervolgden 12 van de 54 Romeinse keizers die regeerden van 30 n.Chr. tot 311 n.Chr. christenen. Keizer Nero, afgebeeld op de foto, stond vooral bekend om zijn extreme meedogenloosheid.

© Getty Images

De vervolging vond plaats in fasen -

Nero gaf de christenen de schuld van de Grote Brand van Rome, resulterend in hun brute dood als straf voor deze catastrofe.

© Getty Images

De vervolging vond plaats in fasen -

Christenen werden eeuwenlang vervolgd, gekruisigd, op de brandstapel verbrand en zelfs voor de leeuwen geworpen. Pas bij de bekering van keizer Constantijn in 312 CE kwam er een einde aan de mishandeling.

© Getty Images

Ze gingen niet naar fysieke kerken -

In het begin bestonden er geen fysieke christelijke kerken. De bijeenkomsten voor aanbidding vonden plaats in de huizen van individuele personen.

© Getty Images

Ze gingen niet naar fysieke kerken -

De apostel Paulus verwijst in Romeinen 16:3-5 naar bijeenkomsten die georganiseerd werden door een echtpaar genaamd Priscilla en Aquilla. Hij vermeldt dit in relatie tot een specifiek voorbeeld.

© Shutterstock

Gemeenschappen -

Vroeger was christen zijn synoniem met sociaal buitengesloten worden. Ze zouden hechte gemeenschappen vormen waar joden en niet-joden naast elkaar bestonden als toegewijden van Christus.

© Getty Images

Gemeenschappen -

De vroege christenen in het oude Rome herdefinieerden het concept van gemeenschap door zich in te zetten voor het helpen van de armen en behoeftigen, terwijl ze zich ook bezighielden met studie en aanbidding.

© Getty Images

Hoewel sommigen zich tweederangsburgers voelden -

Hoewel heidenen een aanzienlijk deel van de vroege christenen vormden, ervoeren zij een gevoel van minderwaardigheid vergeleken met Joodse volgelingen.

© Getty Images

Tweederangs burgers -

Het besluit van Petrus de Apostel om zich, onder invloed van religieuze leiders, af te scheiden van de heidenen, werd door de Apostel Paulus afgekeurd, wat leidde tot een verhoogde spanning tussen beiden.

© Getty Images

Paul's reactie op Peter's daden -

Galaten 2:11-13 luidt: "Toen Kefas naar Antiochië kwam, heb ik hem in zijn aangezicht tegengewerkt, omdat hij veroordeeld was. Want voordat er bepaalde mannen uit Jakobus kwamen, at hij met de heidenen. Maar toen ze aankwamen, begon hij om zich terug te trekken en zich af te scheiden van de heidenen, omdat hij bang was voor degenen die tot de besnijdenisgroep behoorden. De andere Joden sloten zich bij hem aan in zijn hypocrisie, zodat door hun hypocrisie zelfs Barnabas op een dwaalspoor werd gebracht.'

© Getty Images

Misschien sterven ze eerder dan verwacht -

In het oude Rome bleek het een uitdaging om christen te zijn, vooral omdat de vervolging wijdverbreid was. Veel christenen werden geconfronteerd met de onmiddellijke dreiging van martelaarschap. Gerenommeerde martelaren van het christelijk geloof zijn onder meer de apostel Paulus, die werd geëxecuteerd door onthoofding, en de apostel Petrus, die op beroemde wijze in Rome ondersteboven werd gekruisigd.

© Getty Images

Misschien sterven ze eerder dan verwacht -

Hoewel hun namen misschien niet in de Bijbel of in andere teksten zijn opgenomen, waren er personen die hun leven opofferend gaven in toewijding aan Christus.

© Getty Images

Religieuze argumenten waren verwarrend -

Er was controverse over bepaalde zaken vanwege het relatief korte bestaan ​​en de vroegtijdige ondergang van Christus. Dit omvatte discussies over "lage christologie" en "hoge christologie".

© Getty Images

Religieuze argumenten waren verwarrend -

Simpel gezegd betoogde de ‘lage christologie’ dat Jezus een zondeloos mens was, niets meer en niets minder.

© Getty Images

Religieuze argumenten waren verwarrend -

Omgekeerd beweerde de ‘hoge christologie’ de goddelijkheid van Jezus als onderdeel van de Heilige Drie-eenheid, wat een alternatief perspectief bood.

© Getty Images

De verbinding tussen joden en christenen -

Gedurende zijn tijd voerde Jezus discussies en debatten met verschillende Joodse leiders. Ondanks de aanvankelijke spanningen leefden joden en christenen echter over het algemeen harmonieus onder het Romeinse rijk.

© Getty Images

Ze kunnen in de gladiatorenarena worden gegooid -

Rond 192 GT startte keizer Septimius Severus de vervolging van christenen, waarbij hij hen onderwierp aan marteling en dood tijdens gladiatorenspelen.

© Getty Images

Ze kunnen in de gladiatorenarena worden gegooid -

Tegen 202 GT was het voor Romeinen verboden het jodendom of het christendom te omarmen. Degenen die zich tegen de keizer verzetten, kregen te maken met gevolgen zoals aanvallen van woeste dieren, onthoofding en verbranding, naast andere straffen.

© Getty Images

De legalisering van het christendom bracht nieuwe problemen met zich mee -

Het christendom kreeg in 313 CE wettelijke erkenning door de uitvaardiging van het Edict van Milaan door keizer Constantijn.

© Getty Images

De legalisering van het christendom bracht nieuwe problemen met zich mee -

Deze ontwikkeling was zeker positief voor christenen omdat het een einde maakte aan hun vervolging. Het bracht echter ook nieuwe uitdagingen met zich mee met betrekking tot de organisatie van de religie en de keuze van de te volgen regels.

© Getty Images

De legalisering van het christendom bracht nieuwe problemen met zich mee -

Als gevolg hiervan werden bepaalde christelijke groepen geconfronteerd met uitsluiting, waarbij sommigen als ketters werden bestempeld en hun juridische status verloren.

Bronnen: (Grunge)

Zie ook: Beroemde christelijke symbolen uitgelegd

© Getty Images