© Shutterstock

Verschillende Bijbels -

Katholieke, Oosters-orthodoxe en protestantse Bijbels variëren in het aantal boeken dat ze bevatten. Protestanten hebben 66 boeken in hun Bijbels, katholieken 73 en Oosters-Orthodoxen tot 81 boeken. Velen hebben zich afgevraagd of dit verschil een bewijs van manipulatie is.

© Shutterstock

Bijbelse apocriefen -

De waarheid is dat het verschil bestaat uit de bijbelse apocriefen, die in feite een verzameling boeken zijn die niet in de originele Hebreeuwse Bijbel stonden.

© Getty Images

Oorsprong -

Dit verschil tussen de kerkgenootschappen begon met een Egyptische farao, Ptolemaeus II Philadelphus. Tussen 284 en 246 voor Christus verzocht Ptolemaeus Joodse geleerden om de Hebreeuwse Bijbel in het Grieks te vertalen, zodat deze in zijn bibliotheek in Alexandrië kon worden bewaard.

© Getty Images

Context -

De Apocriefen zijn grotendeels geschreven in de periode tussen de Testamenten, toen het Joodse leven onder hellenistische en Romeinse invloed stond. Dit tijdperk kende grote culturele en religieuze spanningen en de teksten weerspiegelen thema's als strijd, geloof en goddelijke voorzienigheid.

© Public Domain

Septuagint -

Naast de Hebreeuwse Bijbel vertaalden geleerden ook verschillende andere boeken die gebruikelijk waren in de Joodse cultuur. Deze werden allemaal gebundeld in wat bekend staat als de Septuagint, geschreven in het Grieks.

© Public Domain

Joods gebruik -

Na verloop van tijd begonnen Joden de voorkeur te geven aan de Septuagint, omdat ze meer vertrouwd waren met Grieks dan met het Hebreeuws van hun voorouders.

© Getty Images

Canon vs Apocrief - De Septuagint bevatte boeken die Joden ofwel als onderdeel van de Hebreeuwse Bijbelcanon beschouwden, ofwel als niet-canoniek (apocrief). Deze niet-canonieke werken werden uiteindelijk een twistpunt in de Christelijke tradities.

© Getty Images

Etymologie -

Hoewel het woord 'apocriefen' esoterisch, ketters of zelfs vals is gaan betekenen, is dat eigenlijk onterecht. Het Latijnse woord apocryphus betekent 'geheim' en komt van de twee Griekse woorden apo (weg) en kryptein (verbergen).

© Shutterstock

Vroegchristelijke opvattingen -

In de vroege Kerk werd de Septuagint veel gebruikt, maar er was geen consensus over de vraag of de Apocriefen echt gezaghebbend waren, wat leidde tot verschillende meningen over de vraag of de boeken wel of niet moesten worden opgenomen.

© Getty Images

Raad van Carthago -

In 397 CE erkende het Concilie van Carthago enkele apocriefe boeken als gezaghebbend, waardoor de term 'Deuterocanoniek' (of 'tweede canon') ontstond om deze werken te beschrijven.

© Getty Images

Het grote schisma -

In 1054 n.Chr. vond er een diepe breuk plaats tussen de Oosters-Orthodoxe en Westers-Katholieke Kerken, een gebeurtenis die bekend is komen te staan als het Grote Schisma. Tegen die tijd hadden beide kerken al verschillende opvattingen ontwikkeld over welke delen van de Bijbel canoniek waren.

© Getty Images 

Meerdere kanonnen -

De Oosters-Orthodoxe Kerk beschouwde alle tekst in de Septuagint als canon, terwijl de Katholieke Kerk slechts een deel van de apocriefe tekst als 'tweede canon' accepteerde.

© Getty Images

Afwijzing -

Aan de andere kant heeft de Protestantse Kerk, die vanaf 1517 erkend werd, de Apocriefen ronduit verworpen met de bewering dat de boeken niet hetzelfde gezag hebben als de andere teksten. Als zodanig worden ze niet gebruikt in de leer.

© Getty Images

Andere geschriften -

Veel evangeliën en brieven werden door de vroege Christenen geschreven, maar veel van wat er werd geschreven was ofwel onbetrouwbaar of gewoonweg onwaar. Als gevolg hiervan moesten de kerkvaders bepalen welke boeken daadwerkelijk deel moesten uitmaken van de canon van het Nieuwe Testament.

© Shutterstock

Apostolische invloed -

Om deel uit te maken van de canon moest een boek aan drie criteria voldoen. Het eerste was dat het boek in kwestie geschreven moest zijn door een apostel of een naaste medewerker van een apostel.

© Getty Images

Uitlijning - De tweede factor was dat het boek in overeenstemming moest zijn met de bestaande en geaccepteerde theologie. De Schrift die al als canon werd beschouwd, was in feite een kader om andere teksten aan een kruisverhoor te onderwerpen.

© Getty Images

Massaal gebruik -

Het derde en laatste criterium was dat het boek al in gebruik moest zijn door de grotere christelijke gemeenschap. Als een boek veel gebruikt werd (in erediensten of liturgieën), had het een betere kans om geaccepteerd te worden als onderdeel van het Nieuwe Testament.

© Getty Images

De lijst van Athanasius van Alexandrië -

De eerste volledige lijst van de 27 boeken van het Nieuwe Testament, zoals ze vandaag de dag worden erkend, verscheen in de Paasbrief in 367 na Christus, geschreven door Athanasius van Alexandrië (foto). Het duurde meer dan 250 jaar om de canon van het Nieuwe Testament vast te stellen.

© Getty Images

Codex Vaticanus -

Interessant is dat een manuscript dat bekend staat als de Codex Vaticanus, die de lijst van Athanasius ondersteunt, rond dezelfde tijd in Rome werd geschreven. Het is duidelijk dat de vroege geleerden niet in een opwelling besloten welke boeken opgenomen moesten worden. In plaats daarvan was het een zorgvuldig doordacht proces van jaren.

© Public Domain

Veel evangeliën -

Na verloop van tijd hebben schriftgeleerden ontdekt dat er eigenlijk meer dan 30 evangelies bestaan. Maar slechts vier daarvan verschijnen in de geaccepteerde Schrift: Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. De anderen voldeden niet aan de criteria van de kerkvaders.

© Getty Images

Lutherbijbel -

De Lutherbijbel uit 1534, vertaald in het Duits door een protestantse hervormer, was de eerste die de Apocriefen publiceerde als een apart gedeelte tussen het Oude en Nieuwe Testament.

© Getty Images

Een andere print -

De apocriefe boeken werden ook opgenomen in de originele King James Bijbel uit 1611. Ze werden altijd gepubliceerd als een apart gedeelte naast het Oude en Nieuwe Testament, omdat ze niet werden beschouwd als gelijkwaardig aan de eigenlijke Schrift.

© Getty Images

King James Bijbel -

Hier afgebeeld is de inhoudsopgave van een complete King James Bijbel met 80 boeken, gedrukt in 1769. Hierop staan het Oude en Nieuwe Testament en 'De boeken die Apocriefen worden genoemd'. De apocriefe boeken maakten 274 jaar lang deel uit van de King James Bijbel voordat ze in 1885 werden verwijderd.

© Public Domain

Een geldkwestie -

Veel genootschappen in Noord-Amerika en het Verenigd Koninkrijk dienden een verzoekschrift in om de Apocriefen niet te hoeven drukken, wat werd gedaan met één reden in gedachten: kosten. Door het weglaten van de Apocriefen zouden de Bijbels uiteindelijk goedkoper geproduceerd kunnen worden.

© Getty Images

Europese Bijbels -

In Europa bleven sommige edities van de Bijbel de 14 boeken van de Apocriefe boeken bevatten, wat resulteerde in Bijbels met 80 boeken verdeeld in delen voor het Oude Testament, het Nieuwe Testament en de Apocriefe boeken.

© Getty Images

Moderne edities -

De meeste moderne drukken van de Bijbel (en zelfs herdrukken van de King James Bijbel) laten de Apocriefen weg. Nieuwere vertalingen nemen ze ook nooit op. Er zijn natuurlijk uitzonderingen.

© Shutterstock

Geen beperkingen -

Sommige edities van de Revised Standard Version van de Bijbel, evenals de New Revised Standard Version, bevatten de Apocriefen in hun geheel. In de VS heeft het American Bible Society geen beperkingen voor het wel of niet opnemen van deze teksten in Bijbels.

© Shutterstock

Invloed -

De Apocriefen hebben een grote invloed gehad op de Westerse literatuur en kunst. Veel apocriefe teksten hebben schilders, toneelschrijvers en dichters uit de Renaissance geïnspireerd, omdat ze hartstochtelijk raken aan thema's als deugd, heldendom en moraliteit.

© Getty Images

Blijvende erfenis -

De blijvende erfenis van de Apocriefen ligt in hun rijke spirituele, morele en historische inhoud. Hun bestaan heeft de christelijke theologie, kunst en ethiek tot op de dag van vandaag beïnvloed.

Zie ook: De mysterieuze 18 jaren van Jezus: wat deed hij in deze tijd?

Bronnen: (Britannica) (Christianity.com) (King James Bible Online) (TheCollector) (Tyndale House)

© Getty Images