© Getty Images

De vroege middeleeuwen -

Tijdens het Romeinse rijk en de vroege middeleeuwen breidde een West-Europees volk, bekend als de Franken, zijn macht en invloed uit van de regio Nederrijn tot in en rond het huidige Frankrijk.

© Getty Images

Mythe en legende -

Eén legende beschrijft dat de Merovingers afstammen van de Quinotaurus, een soort zeebeest. Dit verhaal uit de Germaanse mythologie werd gebruikt om aan te tonen dat de koninklijke dynastie een bovennatuurlijke oorsprong had.

© Getty Images

Mythe en legende -

Dit had echter een manier kunnen zijn om de achternaam, wat 'zeestier' betekent, te verklaren. Er is geen bewijs dat de Merovingers ooit beweerden afstammelingen van God te zijn, zoals sommige andere monarchieën in Europa deden.

© Getty Images

De mythe van Merovech -

Merovech, een figuur uit de Merovingische mythe, zou de voorouder zijn van de Merovingische dynastie. Als hij inderdaad heeft bestaan, is er discussie over de vraag of zijn vader een zeedier is of een Frankische koning genaamd Chlodio.

© Getty Images

De "langharige koningen" -

Traditioneel droegen Frankische stamleiders hun haar lang, terwijl krijgers het hunne kort droegen. De Merovingers zetten de traditie van lang haar voort, wat hen de titel van "langharige koningen" onder hun tijdgenoten opleverde.

© Getty Images

Koning Clovis (ca. 466 CE - 511 CE) -

Clovis was de eerste koning van de Franken die alle Frankische stammen onder één heerser verenigde. Er bestonden in de 5e eeuw verschillende kleine kleine Frankische koninkrijken, die onder zijn heerschappij werden samengebracht. Om deze reden wordt hij vaak gezien als de eerste Merovingische koning.

© Getty Images

Slag bij Tolbiac -

Clovis was pas 15 jaar oud toen hij zijn vader opvolgde. Hij leidde troepen naar de overwinning in de Slag bij Tolbiac tegen de Alemannen in 496 CE, en versloeg later de Visigoten van Toulouse in 507 CE.

© Getty Images

Bekering tot het christendom -

Clovis besefte dat het voor hem moeilijk zou zijn om Gallië te regeren zonder de hulp van de geestelijkheid. Hij trouwde met een christelijke vrouw uit Nicea en werd later zelf gedoopt. Dit onderscheidde hem van de Visigotische en Vandaalse koningen van die tijd.

© Getty Images

Codificatie van de Salische wet (Lex Salica) -

Onder het bewind van Clovis werd de Salic Frank-wet voor het eerst gecodificeerd. Het omvatte aspecten van het christendom, evenals de Salische juridische en Romeinse traditie.

© Getty Images

Codificatie van de Salische wet (Lex Salica) -

De Lex Salica hield geen rekening met het concept van een nieuwe wet; het ging om het hooghouden van de traditie. Het was geen universele wet, d.w.z. gebaseerd op billijkheid en van toepassing op iedereen. In plaats daarvan werd het op elke man toegepast, afhankelijk van zijn afkomst.

© Getty Images

Clovis' dood -

Bij de dood van Clovis werd zijn koninkrijk verdeeld tussen zijn vier zonen, Theuderic, Chlodomer, Childebert en Clotaire.

© Getty Images

Clovis' death -

Deze traditie zou leiden tot verdeeldheid tussen de nieuwe politieke eenheden van de koninkrijken Reims, Orléans, Parijs en Soissons tot het einde van de Merovingische dynastie in 751 CE.

© Getty Images

Clotaire I (ca. 497 CE - 561 CE) -

Clotaire I, een van de zonen van Clovis, slaagde erin Francia te herenigen door zijn broers te overleven en hun territorium te veroveren nadat ze stierven. Hij liet zijn neven zelfs vermoorden als kinderen, om hun aanspraak op het land van hun vader te voorkomen. Na zijn dood liet Clotaire I het Merovingische koninkrijk echter over aan zijn vier zonen, wat opnieuw tot verdeeldheid leidde.

© Getty Images

Charibert I (517 - 567 n.Chr.) -

Gregorius van Tours, een Romeins historicus, heeft veel opgetekend van wat er nog steeds bekend is over de Merovingers. Volgens hem was Charibert I een van de meest losbandige van hen. Hij had vier vrouwen, wat leidde tot zijn excommunicatie.

© Getty Images

Interne strijd -

Tussen 561 CE en 567 CE leidden de interne strijd in het gezin tot nieuwe politieke configuraties, toen het land werd verdeeld. Austrasië is bijvoorbeeld ontstaan ​​uit de districten Rijn, Moezel en Maas, die vroeger het koninkrijk Reims waren geweest.

© Getty Images

Interne strijd -

Het Merovingische koninkrijk bevond zich vanaf 511 CE in een vrijwel constante staat van oorlog, meestal burgerlijk. De effectieve heerschappij nam af, in schril contrast met de eerste eeuw van de Merovingische overheersing, waarin de Frankische staat tot de meest stabiele en belangrijkste van West-Europa werd uitgeroepen.

© Getty Images

Childebert II (570 n.Chr. - 595/6 n.Chr.) -

Childebert II regeerde over Austrasië (waartoe ook de Provence behoorde, dat destijds onder Merovingische heerschappij stond). Zijn vader werd vermoord toen hij nog maar vijf jaar oud was, en hij werd geadopteerd door zowel Chilperic I van Parijs als de Bourgondische koning Guntrum. Childebert en zijn vrouw werden in 596 CE vergiftigd.

© Getty Images

Clotaire II (584 CE -629 CE) -

De zoon van Chilperic I met zijn derde vrouw was Clotaire II. Hij zou de familietraditie van ruzie voortzetten.

© Getty Images

Clotaire II (584 CE -629 CE) -

Clotaire II, een van de weinige Merovingers die monogamie beoefenden, verenigde de Franken opnieuw en hernieuwde een vriendschapsverdrag tussen de Frankische koningen en de koningen van de Longobarden (het huidige Noord-Italië).

© Getty Images

Dagobert I (ca. 605 CE - 639 CE) -

Dagobert I werd later bekend als de laatste koning die de Merovingische macht uitoefende. Toen hij stierf, slechts 36 jaar oud, zou hij de geschiedenis ingaan als een van de grootste Merovingische koningen. Hij werd vereeuwigd in een kinderliedje, Le bon roi Dagobert ('De goede koning Dagobert').

© Getty Images

Clovis II (633 n.Chr. - 657 n.Chr.) -

Clovis II was de zoon van Dagobert I. Hij volgde hem op en werd de eerste van wat bekend staat als de roi fainéant, of 'luie koningen'.

© Getty Images

Clovis II (633 n.Chr. - 657 n.Chr.) -

Gedurende deze tijd werden de koningen gedomineerd door de seculiere paleisburgemeesters. ‘De koning kon niets anders doen dan tevreden zijn met zijn naam van koning, zijn wapperende haar en lange baard, op zijn troon zitten en de heerser spelen’, staat in een verslag.

© Getty Images

Slag bij Tertry (687 n.Chr.) -

Burgemeester van het paleis in Austrasië in 680, Pepijn II, bekend als Pepijn van Herstal, begon talloze oorlogen om de uitbreiding van zijn macht te bevorderen. Pepijns staatsmanschap was opmerkelijk omdat het het Merovingische koninklijke gezag verminderde, en zijn overwinningen in de strijd leidden tot acceptatie van het onbetwiste recht om voor zijn gezin te regeren.

© Getty Images

Slag bij Tertry (687 n.Chr.) -

Vanaf de overwinning in de Slag om Tertry werd de Pepin-clan hoge figuren in Francia. Het maakte de weg vrij voor de erfgenamen van Pepijn om het begin van de Karolingische dynastie mee te maken.

© Getty Images

Kings of Francia -

Uiteindelijk werden de Merovingers als koningen van Francia verdrongen door de Karolingische dynastie. Het Frankische rijk was verdeeld tussen oost en west, en degenen in het westen werden bekend als de Fransen.

© Getty Images

Childeric III (c. 717 CE - c. 754 CE) -

De laatste Merovingische koning was Childerik III, die in 751 werd afgezet. Pepijn de Korte, de kleinzoon van Pepijn van Herstal, werd de eerste Karolingische koning.

© Getty Images

Merovingische erfenis -

Voortbouwend op de erfenis van de Merovingische dynastie werden de Karolingers de belangrijkste heersende dynastie in West-Europa.

© Getty Images

De kroning van Karel de Grote -

De oudste zoon van Pepijn de Korte en Bertrada van Laon, Karel de Grote, zou de uitbreiding van de Karolingische dynastie leiden. In 800 CE werd Karel de Grote tot keizer gekroond door paus Leo III, de eerste keizer die sinds de val van de Romeinen als heerser over West-Europa werd erkend.

© Getty Images

De Ecclesia -

Tegenwoordig is de Ecclesia in Luxeuil-les-Bains een architecturale etalage met de Philippe Kahn-galerij en de archeologische vindplaats Saint-Martin met Merovingische graven.

Bronnen: (Britannica) (World History Encyclopedia) (New World Encyclopedia) (Wereldgeschiedenis)

© Getty Images