© Getty Images

De VS in de jaren zestig -

De jaren zestig waren misschien wel het meest transformerende decennium in de moderne geschiedenis van de Verenigde Staten. De eerste generatie na de Tweede Wereldoorlog, na de bombardementen, kwam tot zijn recht en vocht onvermoeibaar voor de mensenrechten (zowel nationaal als internationaal).

© Getty Images

Oorlog, in binnen- en buitenland -

Dit decennium van groei, vooruitgang en passie was verre van vredig. Vrijwel elke strijd werd gevoerd tegen een conservatieve heersende klasse en een federale regering die zich op elk moment verzette tegen de wensen van het volk, niet alleen met woorden, maar vaak ook met geweld.

© Getty Images

Burgerrechten -

Veel van deze ideologische strijd om de vrijheid wordt doorgaans de burgerrechtenbeweging genoemd. Ontelbare gemeenschappen, basisorganisaties en activistische groepen vochten op straat en vanaf het podium voor de rechten van vrijwel elke onderdrukte of gemarginaliseerde demografische groep in het land, met name gekleurde mensen, vrouwen en leden van de LGBTQ+-gemeenschap.

© Getty Images

De Vietnamoorlog -

Maar niet alleen in de Verenigde Staten kwamen mensen op voor de mensenrechten. Het Amerikaanse buitenlandse beleid van de jaren zestig werd gekenmerkt door de lange, meedogenloze en controversiële oorlog in Vietnam. Ogenschijnlijk uitgevochten in naam van de democratie tussen het aan de VS geallieerde Zuid-Vietnam en het communistische Noord-Vietnam, zagen veel mensen de oorlog toen, net als nu, als een proxy-oorlog van ideologieën tussen de supermachten uit de Koude Oorlog. Terwijl ze volhielden dat het gebruik van opgeroepen Amerikanen en Vietnamese burgers als kanonnenvoer onvergeeflijk was, vochten talloze groepen jonge mensen en activisten uit alle lagen van de bevolking hevig om een ​​einde te maken aan de oorlog.

© Getty Images

Organiseren vanaf de basis -

Terwijl de meeste leden van het Amerikaanse establishment zich bezighielden met het voeden van de oorlogsmachine in het buitenland en het onderdrukken van de binnenlandse onrust, luidden de jaren zestig een opmerkelijk tijdperk in van door de gemeenschap georganiseerde groepen activisten, revolutionairen en andersdenkenden. De overgrote meerderheid van deze groepen werd geboren te midden van erbarmelijke en verarmde omstandigheden, maar werd krachtig genoeg om generatiebepalende veranderingen door te voeren in de manier waarop het land zijn burgers behandelde.

© Getty Images

De Black Panther-partij -

Veruit de meest beruchte revolutionaire groep van de jaren zestig was de Black Panther Party. Door de regering bestempeld als een criminele organisatie, presenteerden de Black Panthers zichzelf als strijders voor zwarte bevrijding, beschermers van de gemeenschap en vijanden van het Amerikaanse racisme en kapitalisme.

© Getty Images

De Black Panther-partij -

De partij, die in 1966 werd opgericht door studenten Bobby Seale (foto links) en Huey P. Newton (foto rechts) in Oakland, Californië, claimde slechts een jaar later meer dan 5.000 leden in 38 landelijke chapters.

© Getty Images

De Black Panther-partij -

Hoewel J. Edgar Hoover van de FBI de Black Panthers bestempelde als de grootste bedreiging van het land voor de nationale veiligheid, kregen ze grotendeels steun in hun wijken. Naast het bijwonen en organiseren van bijeenkomsten, waarbij ze gewapend arriveerden om demonstranten te beschermen tegen de beruchte gewelddadige politiediensten, organiseerden de Panthers ook gratis gemeenschapslunches, gaven ze onderwijs aan kansarme kinderen en organiseerden gemeenschapsgezondheidscentra in gebieden met lage inkomens.

© Getty Images

De Jonge Heren -

De Young Lords waren een organisatie die voornamelijk bestond uit Puerto Ricaans-Amerikanen. De Young Lords werden voor het eerst gevormd als een straatbende in Chicago in 1960 en waren in 1968 omgevormd tot een gemeenschapsondersteunende en activistische organisatie.

© Getty Images

De Jonge Heren -

De nieuwe Young Lords deelden veel waarden met hun Black Panther-kameraden aan de westkust en organiseerden onderwijs- en gezondheidsprogramma's in het hele Amerikaanse Middenwesten en de oostkust.

© Getty Images

De Jonge Heren -

Het ‘13 Point Platform’ van de Young Lords riep op tot zelfbeschikking en bevrijding van Puertoricanen, Latino’s en alle gemarginaliseerde groepen in de VS en de rest van de wereld. Ter plaatse organiseerde de groep straatopruimingsacties en buurtwachten, vocht onvermoeibaar tegen de blanke suprematie die ze in de Verenigde Staten zagen en protesteerde tegen de oproeping van Puertoricanen tot het leger, op grond van het feit dat Puertoricanen geen gelijke rechten kregen continentale Amerikaanse burgers en waren niet vertegenwoordigd in het Congres.

© Getty Images

Organisatie voor Jonge Patriotten -

De Young Patriots Organization, hoewel relatief klein, viel op tussen de bevrijdingsgroepen van de jaren zestig vanwege hun overwegend blanke lidmaatschap. Hun linkse en inclusieve agenda staat in schril contrast met die van een meerderheid van de blanke politieke groeperingen vandaag de dag.

© Getty Images

Organisatie voor Jonge Patriotten -

De Young Patriots waren voornamelijk zuiderlingen van Appalachian afkomst, een blanke demografie die historisch gezien met veel grotere onderdrukking te maken heeft gehad dan andere blanke groepen. De Young Patriots Organization, opgericht door Jack "Junebug" Boykin en Doug Youngblood, verenigde de blanke arbeidersklasse van Chicago tegen armoede en politiegeweld.

© Getty Images

Organisatie voor Jonge Patriotten -

In de loop van hun bestaan ​​hebben de Jonge Patriotten zich met succes verzet tegen de ontwikkeling van raciale vooroordelen waar blanke organisaties zo vaak last van hebben. Ze vochten voor zelfbeschikking op basis van klasse, niet op basis van ras, en werkten aan een meer verenigde arbeidersklasse in samenwerking met raciale bevrijdingsgroepen zoals de Black Panthers. Hoewel van korte duur, richtten de Young Patriots een ongelooflijk efficiënte en effectieve gezondheidskliniek op in de wijk Uptown van Chicago, die landelijke aandacht trok.

© Getty Images

De Regenboogcoalitie -

De Rainbow Coalition werd in 1969 opgericht door Fred Hampton, de prominente en invloedrijke vice-voorzitter van de Black Panther Party. De coalitie was een kleine revolutie binnen een revolutie, die raciaal gescheiden bevrijdingsbewegingen samenbracht onder een gemeenschappelijke zaak en naam.

© Getty Images

De Regenboogcoalitie -

De Rainbow Coalition, een samenwerkingsverband van de Black Panthers, de Young Lords en de Young Patriots, werkte aan het gemeenschappelijke doel van de bevrijding van de arbeidersklasse en bevorderde de samenwerking tussen raciale groepen die de geschiedenis zo vaak tegen elkaar had opgezet.

© Getty Images

De Regenboogcoalitie -

Het overweldigende potentieel voor verandering dat door de Regenboogcoalitie werd gegenereerd, werd afgebroken na de door de politie geleide moord op Fred Hampton (foto) in 1961. Na de moord op Hampton werd de coalitie geplaagd door overheidsinterventies, gebrek aan financiering en onderlinge strijd. wat uiteindelijk leidde tot de ontbinding van de groep begin jaren zeventig.

© Getty Images

Nationale Organisatie voor Vrouwen -

De Nationale Organisatie voor Vrouwen, of NOW, was een uitgebreide vrouwenrechtengroep die opkwam voor de tweede golf van feminisme in de 20e eeuw, waarbij intersectionaliteit en meer progressieve principes in de beweging werden geïntroduceerd en hen werd gescheiden van de eerdere suffragettes die maar al te vaak racistische en segregationistische opvattingen hadden. .

© Getty Images

Nationale Organisatie voor Vrouwen -

NOW, opgericht in 1966, werd tot conceptie gedreven door wat velen zagen als een totaal gebrek aan handhaving van de Civil Rights Act, die in 1964 in de wet werd ondertekend en die bedoeld was om discriminatie op basis van ras, geslacht en land van herkomst te verbieden.

© Getty Images

Nationale Organisatie voor Vrouwen -

Sinds haar oprichting heeft NOW gevochten voor de wettelijke bescherming van vrouwen van alle rassen en geloofsovertuigingen, inclusief het recht op abortus en de rechten van queer vrouwen. In tegenstelling tot veel activistische groepen uit het burgerrechtentijdperk is NOW tot op de dag van vandaag de grootste Amerikaanse feministische organisatie, met meer dan een half miljoen leden verspreid over 550 afdelingen in alle 50 staten.

© Getty Images

Campagne voor arme mensen -

De Poor People's Campaign, een van de grootste en meest gesteunde organisaties van de burgerrechtenbeweging, had niemand minder dan Martin Luther King Jr. aan het roer. Dat wil zeggen, tot aan zijn moord op 4 April 1968.

© Getty Images

Campagne voor arme mensen -

Dr. King organiseerde de Poor People’s Campaign om een ​​massale mars van de arme arbeidersklasse van het land in Washington D.C. op gang te brengen. Het protest was bedoeld om licht te werpen op de manier waarop president Lyndon B. Johnson de verarmde Amerikanen in de steek liet. Vietnamese oorlog.

© Getty Images

Campagne voor arme mensen -

Na de moord op Dr. King nam burgerrechtenleider en minister Ralph Abernathy de leiding over het organiseren van de campagne, met de hulp van Coretta Scott King, de weduwe van MLK. Vanaf 12 Mei 1968 marcheerden ruim 3.000 demonstranten naar Washington en bezetten de Washington Mall gedurende zes weken, waar ze een sloppenwijk stichtten die bekend staat als Resurrection City. De protesten duurden tot 24 Juni, toen de autoriteiten de bezetters met traangas en andere geweldsmiddelen uiteendreven.

© Getty Images

Studenten voor een democratische samenleving -

Students for a Democratic Society (SDS) was de belangrijkste anti-oorlogsactivistengroep van de jaren zestig. De SDS, in 1960 opgericht door studenten in Ann Arbor, Michigan, organiseerde opstanden op universiteitscampussen in het hele land tegen de oorlog in Vietnam, de dienstplicht en hiërarchische machtsstructuren zowel op als buiten de campus.

© Getty Images

Studenten voor een democratische samenleving -

Op hun hoogtepunt waren er ongeveer 30.000 leden van de SDS, verspreid over 300 campussen. Deze kracht in aantal stelde hen in staat massale walk-outs, sit-ins en andere niet-gewelddadige protesten te organiseren die druk uitoefenden op enkele van de machtigste onderwijsinstellingen van het land.

© Getty Images

Studenten voor een democratische samenleving -

De tragedie trof het hart van de SDS op 4 Mei 1970, toen officieren van de Nationale Garde van Ohio schoten op een menigte vreedzame studentendemonstranten aan de Kent State University, een traumatische gebeurtenis waarbij vier studenten om het leven kwamen en nog eens negen studenten ernstig gewond raakten. In de nasleep van de schietpartijen in Kent State ontstond een massale staking van meer dan vier miljoen studenten in het hele land.

© Getty Images

Homo Bevrijdingsfront -

Na de beruchte Stonewall-rellen van juni 1969 werd in New York City het eerste Gay Liberation Front opgericht om leden van de LGBTQ+-gemeenschap van de stad te organiseren en te beschermen.

© Getty Images

Homo Bevrijdingsfront -

Het Gay Liberation Front in New York vocht voor de alomvattende bescherming van iedereen in de homogemeenschap, binnen en buiten de gender- en seksualiteitsbinaries. In 1969 werden er wekelijks protesten gehouden in de stad, vooral in Greenwich Village, om de aandacht te vestigen op de vooroordelen en discriminatie waarmee LGBTQ+-personen op straat en in de media te maken kregen.

© Getty Images

Homo Bevrijdingsfront -

De invloed van het Gay Liberation Front verspreidde zich als een lopend vuurtje over de Verenigde Staten, van kust tot kust. De populariteit van de groep is deels te danken aan haar intersectionaliteit en brede reikwijdte van inclusie, die strijdt voor de rechten van alle gemarginaliseerde mensen en zich vaak organiseert naast raciale en klassenbevrijdingsgroepen zoals de Black Panthers.

Bronnen: (Britannica) (Geschiedenis) (Poor People's Campaign)

© Getty Images