© Getty Images

Locatie -

De Lusitaniërs waren een stam die in het westen van het Iberisch Schiereiland woonde. Het gebied dat ze bewoonden komt grofweg overeen met het huidige centrum van Portugal, evenals met delen die vandaag de dag Extremadura en Castillië en León zijn in  Spanje.

© Public Domain

Diodoros van Sicilië -

De schaarse informatie die we over de Lusitaniërs hebben komt voort uit de weinige documenten die over hen overgebleven zijn. De Oud-Griekse historicus Diodorus van Sicilië schreef dat ze verbonden waren met een andere stam waarvan men dacht dat deze Keltisch was: de Cimbren.

© Public Domain

De Cimbren -

"Zij die Lusitaniërs heten zijn de dapperste van allemaal en lijken op de Cimbren", schreef Diodoros van Sicilië. Men dacht dat de Cimbren oorspronkelijk uit Jutland (Denemarken) kwamen, dat in sommige klassieke teksten Cimbria werd genoemd.

© Getty Images

De Cimbren -

Het is onduidelijk of de Cimbren Germanen of Kelten waren, aangezien Romeinse schrijvers de neiging hadden deze volken op één hoop te gooien. Hierdoor bestaat er ook twijfel over de vraag of de Lusitaniërs Keltisch waren.

© Getty Images

Strabo -

De Griekse filosoof en historicus Strabo onderscheidde de Lusitaniërs van andere Iberische stammen, maar hij beschouwde ze wel als Keltiberiërs (Keltische stammen die zich op het Iberisch Schiereiland hadden gevestigd.

© Public Domain

Plinius de Oudere -

Terwijl Strabo hen omschreef als Keltiberiërs, onderscheidde Plinius de Oudere, een beroemde Romeinse schrijver, filosoof en historicus, de Lusitaniërs van naburige Keltische groepen in zijn geschriften.

© Public Domain

Archeologische vondsten -

Archeologische vondsten die in het gebied gedaan zijn lijken erop te wijzen dat de Lusitaniërs pre-Keltische, Indo-Europese mensen waren die door de nabijheid van de Kelten delen van hun cultuur konden oppikken. 

© Shutterstock

De Tweede Punische Oorlog -

Tussen 218 en 201 v.Chr., in Tweede Punische Oorlog, vochten Lusitaanse huurlingen voor Carthago in de strijd tegen Rome. Ze vormden samen met de Gallaeci, een andere Keltische stam, een eenheid onder leiding van dezelfde commandant. 

© Public Domain

De Romeinse aanwezigheid in Hispania -

Vanaf 193 v.Chr. vochten de Lusitaniërs tegen de Romeinen in Hispania. In 147 v.Chr. werd Viriatus de leider van de Lusitaniërs, drie jaar na een enorme nederlaag tegen de Romeinen, die in een bloedbad eindigde.

© Getty Images

Viriatus -

Viriatus was de belangrijkste leider van de Lusitaniërs. Ook werd hij gezien als leider van de Celtiberiërs. Hoogstwaarschijnlijk versterkten zijn allianties met andere Keltische groepen de Lusitaniërs om tegen Rome in opstand te komen.

© Getty Images

Viriatus -

Viriatus, die werd gesteund door de meeste Lusitaniërs, Vettones, en hun Keltische en Iberische bondgenoten, boekte tot 139 v. Chr. meerdere overwinningen op de Romeinen.

© Shutterstock

Bedrog -

Viriatus bleek te lastig te verslaan te zijn. De Romeinen kochten drie van zijn metgezellen om - Audax, Ditalcus en Minurus - om hem te verraden en te doden in zijn slaap. 

© Getty Images

Burgers van Rome -

De Lusitaniërs namen geleidelijk de taal en cultuur van de Romeinen over. Uiteindelijk werden de inwoners van Lusitaniaanse steden beschouwd als 'burgers van Rome'.

© Shutterstock

Taal -

De Lusitaanse taal wordt als Paleohispanische taal beschouwd en behoort tot de Indo-Europese talenfamilie. 

© Public Domain

Taal -

Het is mogelijk dat de taal, door het contact met Keltische groepen na hun migratie naar het Iberisch schiereiland, Keltische kenmerken heeft. 

© Shutterstock

Lusitaanse overtuigingen en goden -

Er ontstond een pantheon van goden als onderdeel van de Lusitaanse mythologie. De religieuze praktijken in West-Iberië werden er sterk door beïnvloed.

© Public Domain

Uitwisselingen met de Callaici -

Omdat de grenzen meerdere malen verschoven, hadden veel van de Lusitaanse goden dezelfde namen als die van de Callaici, die een Keltisch volk waren.

© Public Domain

Bandua -

Bandua was een god of godin die in Lusitanië en Galicië werd aanbeden. Er wordt aangenomen dat hij of zij een beschermheer/vrouw van de lokale gemeenschap was.

© Shutterstock

Berobreus -

Berobreus was de god van de onderwereld. Het grootste heiligdom dat werd gewijd aan deze godheid bevindt zich op het schiereiland Morrazo, een van de Cíes-eilanden (Galicië).

© Getty Images

Bormanicus -

Bormanicus leek op de Gallische god Borvo, die heerste over de warmwaterbronnen. Hij wordt in verband gebracht met de Romeinse god Mars en er zijn inscripties van hem gevonden in Vizela en Idanha-a-Velha (beiden gelegen in Portugal).

© Public Domain

Nabia -

Nabia wordt vaak vergeleken met de Romeinse godin Diana. Van Nabia wordt gezegd dat ze een watergodin was en wordt gezien als de godin van de vruchtbaarheid, gezondheid en overvloed.

© Shutterstock

Reo -

Reo, die ook wel Reue/Reve of Rebe wordt genoemd, komt mogelijk overeen met de Romeinse God Jupiter. Er wordt aangenomen dat hij een god van de hemel is. Er zijn dedicatie-inscripties van hem te vinden in de buurt van bergen. 

© Shutterstock

Lugus -

Lugus of Lug is een vaak voorkomende godheid in de Keltische mythologie. Hij wordt in verband gebracht met de welvaart, handel en ambacht, en komt overeen met de Romeinse god Mercurius.

© Public Domain

Coventina -

Van een andere veel voorkomende Keltische godheid, Coventina, worden meestal inscripties gevonden bij putten, omdat ze wordt geassocieerd met de overvloed, de vruchtbaarheid en met waternimfen. 

© Public Domain

Endovelicus -

Endovelicus, vermoedelijk een god van profetie en genezing, was een chtonische god (een god die verband heeft met de aarde en met name de onderwereld) en wordt zowel met het hiernamaals als met vegetatie geassocieerd.

© Getty Images

Epona -

Epona was een vruchtbaarheidsgodin, die ook werd beschouwd als een beschermvrouw van paarden, ezels en muilezels. Epona werd aanbeden in alle Keltische beschavingen en later zelfs door de Romeinen.

© Shutterstock

Stammen -

Het Lusitaanse volk bestond uit stammen die ieder hun eigen territorium hadden. Ze waren onafhankelijk en bezetten de gebieden tussen de rivieren de Douro en de Taag.

© Shutterstock

Stammen -

Iedere stam had een leider en een aristocratie die over ze regeerde. Een groot deel van die aristocratie bestond mogelijk uit krijgers van die tijd en stammen zouden zich doorgaans alleen verenigen als ze samen te maken kregen met dreiging van een grote, externe macht. 

© Shutterstock

Lusitaans erfgoed -

Tegenwoordig duidt het woord "Lusofoon" iemand die het Portugees als moedertaal heeft aan en kan het verwijzen naar de gedeelde taal en cultuur van mensen die Portugees spreken.

Bronnen: (Britannica) (Portugal Online)

© Shutterstock